JF7 1
- 1
Winkel van Sinkei
Service
15
overtrad en in Haarlem voor de rechter
moest verschijnen. Het kostte hem een
boete van vijf hele guldens, wat afgezet
tegen de tijd - waarschijnlijk vóór de Twee
de Wereldoorlog - een aardig bedrag moet
zijn geweest.
Dat eerdergenoemde Fordje was overi
gens een onding, waar geen kracht en dus
ook weinig vaart in zat. Een gemiddelde
brug moest met een'aanloopie'genomen
worden, ook de die over de Knollendam-
mervaart. Pontbaas Jan Hop zat daar op
de eerste rang en altijd als de brug weer
geslecht was, sprak hij de woorden: 'Het
hijgend hert heeft het weer gehaald'. Wel
licht had het te maken met het feit dat hij
benzine mengde met het veel goedkopere
petroleum...want ja, het moest uit de leng
te of uit de breedte.
Later ging hij over op een volkswagenbus,
en als deze versleten was, of het niet meer
deed, kocht hij altijd een zelfde bus, met
ook precies dezelfde kleur. Vooral dit laat
ste was belangrijk. Een andere kleur zou
te veel opvallen, en zijn klanten zouden
zomaar kunnen gaan veronderstellen dat
hij het 'rijk' had. Iets wat hij vast niet wilde.
Op het platteland ging men vroeger veel
persoonlijker met elkaar om. Het was iets
st.
P-
ret
Is
?r
n
n-
ir-
•g
?n
el
al
d-
jk
;e
jk'
o-
d.
in
ij
le
?n
;n
m
:ie
id
■n
at
t-
ig
n',
er
Om klanten aan zich te binden, was het
assortiment dusdanig breed dat het wel
eens de 'Spijkerboorse Winkel van Sinkel'
werd genoemd. Zo gingen er onder an
dere koloniale- en grutterswaren over de
toonbank. Bijvoorbeeld gort dat nog in
papieren zakken werd geschept vanuit
een ouderwetse gortla. Later werd 'het
losse spul' meer en meer verdrongen door
voorverpakte levensmiddelen. Piepers,
frisdrank, koek, snoep, koffie en pijnstil
lers, het was er allemaal. Boven was een
afdeling waar men ongestoord klompen
kon passen, terwijl buiten met het zelfde
gemak de petroleumkan gevuld kon wor
den. En ook kinderen gingen er nooit met
lege handen de deur uit.
