Trouwen
Werkzame leven
i
43
(maar liefst) vier artsen met de verlossende
woorden: 'non tropical' - niet geschikt voor
de tropen.
Ondanks dat hij donders goed wist wat dat
inhield, speelde hij zijn rol nog even door.
In (echte) tranen beklaagde hij zich hoe
spijtig hij het vond om niet naar Neder-
lands-lndië af te kunnen reizen.
om er een te kopen. Maar op een gegeven
moment kwam het bericht, we kregen geen
huis, maar een huisbaas. Willem de Wit, die
had dat even onderhands geregeld met de
kerk. Ik heb het nog jaren gehuurd, maar
altijd in onmin met hem geleefd. Toen het
nog van de kerk was, lag zijn zoon Piet eens
languit in de dakgoot, zogenaamd aan het
werk. Ik zei toen: Zo Piet, aan het uren ma
ken? Het was voor rekening van de kerk, en
die betaalde toch wel...'. Nee, die De Witten
en ik, dat strookte niet...'
Ie
d
k-
T1
>n
ei
id
in
■n
Tl
er
Natuurlijk moest er ook uitgekeken wor
den naar een baan. Voor een Nederland in
opbouw leek 'de bouw'de meest logische
keuze. Hij was twintig, had nergens voor
geleerd, en liet zich toen in Amsterdam
'omscholen'zoals dat heette, tot metse
laar. Op de vraag van Fred of hij dit altijd
al wilde worden, zei hij: ‘Nee, welnee, man...
maar ja, je moste toch wat..’.
Hij vormde een ploeg samen met Gerrit
Timmer, Jan van Dalen, Siem Smit en Piet
Commandeur. In dienst bij aannemers als
Boten Henselmans. Werk zat. De Zaan, Alk
maar, maar ook de in opkomst komende
Begin jaren vijftig ontmoette hij bij de
gymnastiek en bij de door (onder ande
re) hem opgerichte kanovereniging 'de
Argonauten', zijn toekomstige vrouw. Cor
Akkerman en Antje Kroone runden een
groentezaak in de Rechtestraat. Toen 181,
nu nummer 29. Ze hadden drie dochters:
Neeltje,Trijntje en Bregje. Voor deze laatste
viel Toon Zomerdijk als een blok. Op 2 juni
1953 werden zij in De Rijp in de echt ver
bonden door gemeentesecretaris Dirk Ap
pel. Ze gingen wonen in het klooster aan
de Kralingerbuurt en zouden daar ruim 25
jaar blijven. Ook hun twee zoons Cor en
Anne kwamen er ter wereld. Op de vraag
hoe het daar was, begint hij te lachen.
'Het doopsgezinde klooster zijn vier wonin
gen op een rijtje en we waren allemaal bezig
De zaagselhandel van Bora en Toon in Graft
