Moedige redding door moeder
(Mini
Pensioen
Drenkeling
22
gaande op de digitale krantendatabase op
internet, leverde de periode 1956 -1959
Vlak voor de zomer van 1959, de naast
gelegen in aanbouw zijnde Kogerpolder-
brug begon langzaam gestalte te krijgen,
hielden Janus en Vook het voor gezien bij
de vlotbrug. Janus had wellicht nog door
vorst, zodat het hele kanaal dichtgevroren
was,
gewoon blijven liggen".
Op de vraag wat voor voorzieningen er
werden getroffen als de brug uit de vaart
was genomen door een defect of iets
dergelijks, moest Schrama het antwoord
schuldig blijven: "Dat weet ik niet meer pre
cies, het was dan gewoon een kwestie van
pech, en het pontje van Spijkerboor was dan
de enige oplossing"
I
h
m
fxff
F 4
"Er gebeurde nooit wat..."ze\ Schrama op
mijn vraag of er wel eens calamiteiten
waren of iets dergelijks. En inderdaad, af-
ft®
W-
■L'
V'
E
,:S“"
Ofi’j
De Rijp -Maandagmiddag miste mevrouw.
Schrama- De Leeuw, wonende nabij
de Kogerpoldervlotbrug, haar vijfjarige
dochtertje, dat zij nog even te voren op de
daar gestationeerde pont had gezien. Belletjes
op het water wezen uit dat het kind in het ter
plaatse vrij diepe NoordHollands Kanaal moest
zijn gevallen. De 25-jarige moeder, die het
zwemmen goed machtig is, dook onmiddellijk
gekleed te water en na verschillende malen
duiken wist zij de kleine te bemachtigen. Zij
kon echter niet meer op de pont komen en
inmiddels toegeschoten omwonenden wisten
moeder en kind uit hun benarde positie te
bevrijden. Bij het meisje werden geen nadelige
gevolgen van dit avontuur waargenomen.
water tappen uit het Alkmaarder-
meer was veel meer werk dan uit
het kanaal. Wij dachten dat ze dat
toch niet merkten. Maar wat bleek:
Alkmaardermeerwater is veel zou
ter dan kanaalwater of dijkwater,
zoals ze dat noemden. We kregen
dat grijze kissie met die flessen ge
woon weer terug, samen met het
verzoek om ze met het juiste water
te vullen. En het klein onderhoud
als schilderen en het smeren van de
lieren deden we ook zelf, verder za
ten er allerlei draaiende delen aan
die brug, waar we met de vetspuit
langsgingen. Het groot onderhoud
deed Theo van der Linden uit Pur-
merend. Vlak bij lag er een pontje
om op het Alkmaardemeereiland
te komen, maar als er volk over
gezet moest worden namen we
meestal het schuitje dat erbij lag,
dat was makkelijker. Toch was het
officieel geen onderdeel van de werkzaam
heden. 's Winters bij vorst was het wel vaak
aanpoten. De vlotbrug was dan evengoed weinig schokkende gebeurtenissen op.
open, en dat betekende met een bijl de boel Behalve dan dat ene bovenstaande be-
loshakken. Wachten was het dan op echte richtje. De vrees van elke ouder die aan het
water woont, werd ook bij hen werkelijk-
want zonder scheepvaart kon de brug heid. Hun vijfjarige dochter Greet raakte in
het kanaal. Vook vertelt: "Onze Greet raakte
daar te water. Ze ging al koppie onder, en ik
sprong er zo bij vanzelf. Door de hoge kan
ten kon ik er alleen niet meer uit en ik had
ook mijn dochter nog vast. Toevallig was net
Theo van der Linden daar aan het werk en
die heeft ons eruit gehaald"
MM
v-2- Hré
ihHJ'
fjf. tv
ff/,.
KSfiuKL
>'U|
■MM
I
3
-r.’-rc-’ 1
■Bt
4w‘’R
ft*
f
T.
^mnmnr
l
4*1-Ti
r.'.r,
4xrarir^<-i’-
-arjT.*-...M
J
A
f I I f J t
,1.'
two
1
t/J 4 1
hHr
M
*1
I
glli
I
I
I
8|
b|
I
M
De Rijp
I»®
fsi 9
