Manusjes-van-alles
De vlotbrug nog volop in bedrijf.
21
r
pakt een
larifoon of
was toen-
htwerk, of
i de brug-
ïthoorn te
s wel zo'n
zoals daar
In het artikel over de bouw van de Koger-
polderbrug schreven wij dat de vlotbrug
'elektrisch bediend' was. Janus Schrama
ontkende dit echter: "We draaiden de brug
open met een slinger, en als verlichting hin
gen er olielampen, dus niks geen elektra'
was de grintboot van Stoel van Klaveren.
Schrama heeft zichtbaar plezier in het in
terview en langzaam komen de verhalen
los:Als de vlotbrug open most, dan most
'ie open. En als je de brug tegen had, ja, dan
was je zomaar tien minuten verder. Sommi
ge mensen hadden weinig geduld. Natuurlijk
zagen we bijvoorbeeld die ouwe Kos al lang
aankomen, maar ja,....je gaat niet wachten
op zo'n kerel. En dan stond 'ie te schelden. Ik
had er trouwen geen last van, want hij stond
toch heel aan de Schermer-kant. En als de
vader van Piet Rotteveel over de brug kwam,
kon je er de donder op zeggen dat die knol
van hem midden op de brug scheet, altijd..!".
Op de vraag hoe de dag doorgekomen
werd, vertelt hij: "l/l/e zaten een groot deel
van de tijd in dat hokje. Kacheltje erbij en dan
maar dammen met ouwe Heijnis. Voor koffie
of thee gingen we naar huis. Maar denk niet
dat we de hele dag zaten te niksen, we waren
ook een soort Manusjes-van-alles. Er lag een
schuitje waarmee we naar het Alkmaarder-
meer voeren om watermonsters te nemen.
Een keer dachten we ze te slim af te zijn: dat
aantocht,
Eerst wer-
gesloten,
brug naar
de slinger
ugwachter
ocht) in de
te doen.
Schrama
wachthok-
een schuit
d, en'sliep'
wilde pas-
altijd maar
t in tegen-
is alle twee
in vraag of
schip ant-
itkennend:
j bemand
ast Janus
t Wiedijk,
de Starn-
Schrama
n hij om-
hter'. Die
d;
'n kop ge
er trouwen
nak alleen
rnaien, zo-
ten..."
Aan de Kogerpolder-kant stond een hok
je waar ze overdag tijdens de dagdienst
in zaten. Naast het bedienen van de brug
hield men vanuit hier ook een oogje in het
zeil op de gebruikers van de brug. Nee, er
I
werd geen geld geïnd van de gebruikers.
Schrama: 'Hoe je er ook over ging, auto, fiets
of lopend....het was openbare weg, dus het
gebruik was vrij'.
De Vlotbrug, die officieel 'maar' een maxi
mum asbelasting van 2000 kg had, kreeg
het wel steeds zwaarder te verduren. Dit
moesten de brugwachters ook in de gaten
houden. "Die vrachtwagens werden al maar
groter en zwaarder", aldus Schrama.
Van het incident in juni 1959, toen een
te zware vrachtwagen met veevoer flink
schade aanrichtte, wist hij niets. "Ik denk
dat we toen al weg waren" vult Vook hem
aan.
rZ
Jl
.Se*
I
1
1:1
I
- S’
