Kookt op gas
J.F.
Fotomateriaal: OHV
8
Zonder op de overheidsbedrijven te wil
len afgeven, prefereert directeur Visser
een particulier fabriekje: deze baas is
geen ambtenaar en kent geen vaste rustu
ren. Hij is zo met retorten en gashouder
vergroeid, dat hij 's avond vaak geen rust
kan vinden en er dan maar even uitwipt
om keurend de fabriek door te lopen.
In de oorlog werd het een strijd om de
lampen brandende Ie houden in De Rijp.
Eerst schoof de gemeente 'n stel bomen
af, die in de ovens verdwenen en daarna
- al gauw, want de bomen zijn schaars in
dit natte land - zaagde het personeel oude
petroleumvaten door, die met teer gevuld
voor een soort gas zorgden dat niet ideaal
maar toch heel bruikbaar was. "Bovendien
hield je er een magnifiek stukkie koolteer-
kooks van over" herinnert de fabrieksbaas
zich glimlachend over de kronkels waarin
hij zich in die dagen moest wringen,„Maar
as ter op slag weer oorlog kom me moest, be
gon ik daar toch niet weer aan. De retorten
raakten namelijk stijf verstopt en ze hebben
een maand lang liggen uitbranden, wat de
Rijpster bevolking al die tijd zonder gas heeft
gehouden".
in werking te zetten. Het fijne hebben we
niet begrepen, maar het systeem werkt
perfect zeggen ze in De Rijp, die al jaren
van Rot's talenten profiteren.
Met (postume) dank aan: J.F.. Aan Gerben
van 't Hek, adjunct hoofdredacteur Nieuwe
Noordhollandse Courant, en aan Kees de
Goije voor het aanbrengen van het artikel.
De oudste van de twee oventjes vooral
baart hem nogal wat kopzorg, eigenlijk
moest er direct een nieuwe voor komen,
maar nu de Umuidense Hoogovens straks
misschien heel Noord-Holland onder het
gas gaan zetten, wil de directeur de kat lie
ver nog even uit de boom kijken, want een
aftakking van de lijn op Wormerveer of op
Alkmaar is gauw gemaakt "Dan worden we
hier kouwe bakkers, oftewel zetbazen", zegt
de heer Visser lichtelijk spottend, om er
eerlijkheidshalve aan toe te voegen: "maar
het kan dan vermoedelijk goedkoper dan nu
Er is een tijd geweest, dat koken op gas iets was, wat een beschaafd mens uit 'De Rijp'
eigenlijk eerbaarheidshalve niet kon doen: de buren zouden hem scheef aankijken als hij
dat nieuw~>modische spul in het openbaar verstookte. Vader Rot, de vader van de huidi
ge fabrieksbaas, had dan ook een 'stiekum comfoortje' achter een camouflerend gordijn.
Meester Salet (Sarlet, red.) durfde een paar jaar later zelfs niet alleen een levensverzeke
ring af te sluiten maar ook gas te nemen. Wat hem eerst wel even kwalijk is genomen,
maar het wende gauw toen er geen stukken van het dorp door opgeblazen werden en
de murmurerende schare van den beginne kwam algauw om óók zo'n aansluiting op de
fabriek vragen Dat is zowat een halve eeuw geleden. Nu staat er op dorpse gashoudertje
"Kookt op Gas". Ze doen het haast allemaal, in het plaatsje.
1
•p-HrUÖt-
nil
A-
I
7
i
i:
- Lr-
J
j
<7
j
V
M
wr
