Wim Heine
45
Schakel
i ben je
?ld". Als
en met
bloed
j opviel
jr over
?en fijn
veron-
akelijke
iebben,
k waar-
men te
>rstel én
t de po-
aan de
a) Zij spraken vooral over het gemak wat
zij daarbij hadden. Bestaande procedures
met bekende ontwikkelaars maakt het
voor hen veel makkelijker. Dat hebben ze
al jaren gedaan en dat geeft in hun ogen
de minste problemen. Lekker veilig hoorde
je ze denken
b) Zij toonden geen enkel begrip voor onze
beweegreden om de projectontwikkelaar
met zijn snelle geld buiten de deur te hou
den en burgers zelf te laten beslissen hoe
hun dagelijkse omgeving er uit moet zien.
Met het Denken over participatie gaat het
overigens wel goed als je de politici mag
Negatief was dus de bijeenkomst van 25
april over de Jozefschool, waarin ambte
naren ouderwets voorschreven wat we
als burger zouden moeten doen. Van het
ondersteunen van het initiatief, en ons dus
met hun kennis helpen dit mooie plan te
realiseren, was niet veel te merken.
U, als lezer, zal wellicht denken, waarom
doe je het nog? Als u dat zich afvraagt kent
u de Rijper-inslag nog niet. We geven niet
op en gaan desnoods de barricade op om
ons doel te bereiken. U hoort dus nog wel
van ons.
geloven, maar met het Doen van de amb
tenaren moeten duidelijk nog wel grote
stappen worden gezet. Gelukkig zijn er
ook goede uitzonderingen en komen we
ook mensen tegen die wel willen meeden
ken en meedoen.
Positief was bijvoorbeeld de "lintjes recep
tie" van 26 april, waarbij sinds enkele jaren
iedereen die ooit een lintje heeft gekre
gen wordt uitgenodigd voor een receptie
in de Laurentius kerk in Alkmaar. Ook dit
keer was het een buitengewoon plezieri
ge bijeenkomst met een burgemeester en
wethouders die midden tussen de mensen
stonden en aandacht hadden voor hun
persoonlijke wensen en verlangens. Het
aardige overigens is dat deze receptie is
overgenomen van De Rijp, waar dit al meer
dan 20 jaar bestond. Ook al weer een be
wijs dat ons dorp niet achter liep.
<1
Een dag later, wat afgekoeld en na het
interview met Willen-Alexander, heb ik
nog eens nagedacht over hoe we in deze
slechte operette terecht hebben kunnen
komen. Ik heb daarbij steun gehad van
een recent rapporten van de WRR (Weten
schappelijke Raad voor het Regeringsbe
leid) over de participatieve samenleving.
In een dergelijke samenleving staan amb
tenaren naast burgers en helpen hen hun
buurt naar eigen inzicht in te richten. Zij
constateren daarbij wel een groot verschil
tussen Denken en Doen. Dat hebben we
gemerkt. Wij hadden graag als goedwillen
de dorpelingen gebruik willen maken van
de denkkracht van goed opgeleide, stadse
ambtenaren.
Wat viel en valt dat tegen. Dat is eigenlijk
gek wanneer je bedenkt dat een dergelij
ke houding bij de ambtenaren in de oude
gemeente De Rijp tamelijk normaal was en
daar hadden we soms al kritiek op. Bij een
moderne grote stad als Alkmaar hadden
we verwacht dat die wat verder in deze
ontwikkeling was. Het tegendeel is waar.
Eigenlijk werden we teruggeworpen in de
tijd en voelden ons ongeveer in 1960 toen
ambtenaren in De Rijp ook dachten dat zij
alles beter wisten.
ïfwx
Si
I
it
i‘jxv
a
-fywwr#*4’ -
I
KA
i 11
UK
-
\w
t;*
W
qi
n r
l’l'
WWWf?
I
<1
i
I
I
