44
Dat is precies wat we beogen bij de Jozefschool. Wij willen als dorp en buurt zelf bepalen
wat er met dat terrein gaat gebeuren. We willen niet afhankelijk zijn van een commerci
ële projectontwikkelaar die, volgens het ontwerp bestemmingsplan, daar 22 goedkope
woningen gaat bouwen, die dan ook nog worden toegewezen aan mensen van buiten
het dorp. Dat is noch in het belang van het dorp en noch in die van de buurt.
Wij willen woningen bouwen die passen bij het oude dorp en we willen die graag la
ten bewonen door mensen die passen bij De Rijp. Dat kunnen wat ons betreft kleinere
woningen voor jonge starters zijn, wat luxere voor senioren, maar ook wat grotere voor
jonge, groeiende gezinnen.
Op het moment dat ik dit schrijf, hebben we zo juist ons tweede plan gepresenteerd bij
de gemeente Alkmaar. De discussie concentreerde zich op twee punten:
A) Parkeren. De gemeenteraad zegt: De norm is 21 parkeerplaatsen op eigen erf. (op
basis van 14 wooneenheden) De buurt zegt echter: "Wij willen helemaal geen parkeer
plaatsen". Als Coöperatie zullen we daar tussendoor moeten laveren. Dat is een aardige
opgave.
B) Pakhuis. Wij willen graag een pakhuis bouwen met vier appartementen op de hoek
bij deTilbrug. De gemeente zegt: Prima zo'n pakhuis, maar maak die nog wat groter en
geef het meer ruimte er omheen. Ruimte is echter een probleem. Want waar halen we
al die ruimte vandaan? Mogelijk zullen we daarom deels op het water moeten gaan
bouwen?
In i
Eer
Ke<
art
tac
bo
zaï
vei
W'
de
re
9*
W
er
De oude dorpskern van De Rijp staat al enige tijd onder druk. Als je dat zo zegt, zal me
nigeen wellicht zeggen: Hoe kom je daar nu weer bij?
Het belangrijkste argument is dat de wisseling van gemeenten de overheid op een gro
tere afstand heeft gezet. Het was de oude gemeente Graft-De Rijp, die veel oog had
voor de kleinschaligheid en het karakter van de oude kernen. De wethouders en raads
leden woonden tussen de bewoners en kregen direct te horen als het volgens hen an
ders moest. De ambtenaren reageerden daar op met hun plannen. Dat wil niet zeggen
dat iedereen het daar onmiddellijk mee eens was, maar je wist wel wat de speelruimte
was. Dat zicht zijn we grotendeels kwijt en het is aftasten wat de grote stad met zijn
honderden ambtenaren daar voor in de plaats stelt.
Het afgelopen jaar hebben we daar goede en minder goede voorbeelden van gezien.
Niet goed was in onze ogen de oude bibliotheek, die per opbod werd verkocht. Al een
stuk beter was de samenwerking bij de organisatie van het Midwinterfeest. Wat we heb
ben geleerd, is dat we zelf, veel meer dan voorheen, duidelijk moeten aangeven hoe we
het zouden willen. Vroeger hoefde je daar nauwelijks woorden aan vuil te maken. Op
het gemeentehuis wist men dat min of meer wel.
Het initiatief voor een Coöperatie Dorpsherstel op te richten komt daar uit voort. We
zullen veel meer het heft in eigen hand moeten nemen en de Coöperatie is daar, denken
wij, een probaat middel voor. Het geeft de mogelijkheid mensen te verenigen, concrete
plannen te ontwikkelen en de financiering te regelen. Het geeft ons bovendien de kans
die regie over de uitvoering in eigen hand te houden.
ÜSÏt&ii.
tf>i«
ï'i
♦J.
OM
I
l-j
giU rftf i-
mi
r*.«
k A
Coöperatie Dorpsherstel en de Jozefschool
14
