i paar
?zinde
Eric Berkhout,
namens het OHV-bestuur, en het bestuur van het museum 'In 't Houten Huis'
n
Mi
•X
FfeHl
isicus,
kreeg,
scher-
:ruiste
doen
jr wel
oniek,
lachte
ging,
irt, en
In 1951 liet hij De Rijp achter zich en vestigde zich in Enschede. De daarna met lof
afgesloten vervolgstudie 'Schoolmuziek' stelde hem in staat om zich in daar als zelf
standig musicus te vestigen. In de twaalf jaren die hij daar verbleef, was hij werkzaam
als pianopedagoog, dirigent, componist en leraar aan diverse middelbare scholen.
In 1964 werd hij directeur van de muziekschool in Assen. Onder zijn leiding werd dit
een instituut met een bredere doelstelling. Naast muziek werd het ook mogelijk om
les te krijgen op de terreinen van beeldende, dramatische en dansvorming. De naam
werd veranderd in ICO, Instituut voor Creatieve Ontwikkeling. In het centrum van As
sen staat een gebouw dat deze naam draagt, met onder dak de Hans P. Keuning-zaal.
In 1979 ging hij een nieuwe uitdaging aan door directeur te worden van de Muziek
school Waterland, gevestigd in Purmerend, maar moest hier al snel om gezondheids
redenen mee stoppen. Wel bleef hij dirigent van het Alkmaars Symfonie Orkest, en
van het Helders Kamer- en Toonkunstkoor In 1993 verhuisde hij met zijn vrouw naar
Drenthe, die daar Commissaris van de Koningin was.
Zijn pensioen gaf hem de gelegenheid zich te storten op zijn tweede liefde: schrij
ven. In rap tempo verschenen: Langs de Deur en andere verhalen; Russen in De Rijp en
andere verhalen; Van de Hoed en de Rand en Met de muziek mee. Stuk voor stuk mooie,
herkenbaar geschreven boeken, met als rode draad zijn jeugd in De Rijp.
En eigenlijk was hij nog lang niet uitgeschreven. Afgelopen zomer nog ontving on
dergetekende een document van 75 pagina's met 15 verhalen. Op de cover een schil
derij van Jelle P. Keuning, en zelfs een titel was al bedacht: ‘Leer mij De Rijp kennen'.
Hans wilde het zelf niet meer uitgeven. ‘Ik schenk het de vereniging en jullie mogen er
ook de revenuen van plukken'schreef hij mij. Wie weet gaan we het nog eens uitge
ven. In elk geval blijven we voorlopig zijn Ultra Korte Verhalen plaatsen in de Kroniek.
In juli 2015 werd hij Lid van Verdienste van de vereniging. Dit vervulde hem met trots,
zo liet hij toen weten.
In de mailwisselingen kwam zijn haperende gezondheid af en toe ook naar voren, en
soms was het zo maar eens een tijdje'stil'. Op die dinsdag in november werd het dus
definitief stil.
Met Hans Keuning verliezen we een uniek schrijver, wiens hart, ondanks dat hij al
meer dan 60 jaar het dorp uit was, nog steeds in De Rijp lag.
Wij wensen familie en nabestaanden alle sterkte toe dit verlies te dragen.
{;sh
r-H
?-#!
r
pp
•i’i
'P’vï
9*&'e M* r**e
1
-Ar
F;
V 1
i’
V /v1
•-*
i
•J4
r
a
I
i
’’.’W
Wil
3SH1B
ar
V
t F
k
I w
o
I
IJ.
wón
