AR5N O" frvdlceUw
RjecktfriruaC -j$
fitectostorvfw.t hff vtrl^ïnm^SKkfrvw tat
mMmuX donker rrde torr tMX
IplcliktW I X-fa k4o K fa ClvJ fw tX20X2tfx£*>C*c.
t'é-üie keitofuj) <Tf> ck UHj2<: 1n»*
kktvmu)en(tf - tw Irnr MniicUt
tit 2onriuj
Msitw dnricUffttvi but IxMviUtUl^L
Bouwtekening van Lense Elzinga vo
en als we het echt niet vertrouwdenplaats
ten we een bord bij het raadhuis dat nie
mand er door mocht Dat kon toen nog".
Een nieuwe arend
Toen in 1994 het huis werd betrokken door
Wim en Aletta van Tankeren, kregen ook
zij te maken met een in deplorabele staat
verkerende beeltenis. Grenen is een onge
schikte houtsoort om 365 dagen per jaar
in weer en wind te staan. Het is te poreus,
en zuigt zich op den duur vol met water,
en daar valt niet tegen op te schilderen.
Er is behoorlijk wat reparatie/vulmiddel
aan te pas gekomen om het beest (of on
derdelen ervan) te behoeden voor een val
van tien meter op
het plaveisel van de
Rechtestraat. Toen
ze er aan het einde
van de vorige eeuw
werd afgehaald, was
ze dermate aange
tast dat er niet veel
meer van over was.
Het was zo goed
als onherkenbaar
geworden. Het is
geschonken aan het
museum van De
Rijp en staat daar
op de eerste verdie
ping. Lense Elzinga
heeft het met gips
en ander vulmid
del weer enigszins
toonbaar gemaakt.
Zo van dichtbij was
nu ook mooi te zien
dat de opzet redelijk
eenvoudig was ge
weest. Van klauwen
was helemaal geen
sprake; de poten
waren gewoon ron
de, houten pennen
die in de console
verdwenen. Ook bij
deze stak de kop-
nogal ver voorbij
de borstpartij, waar
door waarschijnlijk
de (m.i. wat verge
zochte) vergelijking
7
