Begin jaren zeventig was de vogel plotse
ling gevlogen. Foto's uit die tijd laten zien
dat het zgn. gebroken fronton leeg is.
Later is ze terug en deze keer in een kleur
die meer neigt naar rood dan bruin. Hoe
wel het minder lang terug is, zijn er veel
te koop in 1977 en de nieuwe bewoner
was iets minder scheutig. Jos Taam ver
telde dat, toen hij nog voor schilder Thijs
Schipper werkte, hij de arend (alleen de
vogel zelf dus) nog wel eens geschilderd
heeft met de ladder, want zo zei Jos: 'We
Cornells de Jong en Klaas de Lange
plaatsen een nieuwe arend. 1975.
meer onduidelijkheden omtrent deze vo
gel. Zo is niet bekend wie 'm gehakt heeft
en ook het jaar is niet helemaal zeker. Bij
het plaatsen hangt de Rechtestraat vol
met visfuiken, dus de eerste gedachte gaat
uit naar 1975, de Leeghwaterfeesten. Het
zou betekenen dat de door Brucker gehak
te vogel al na een kleine veertien jaar de
geest heeft gegeven. Het plaatsen wordt
een hele happening en het ziet er enigs
zins overdreven uit. Een vogel van hooguit
25 kilo met de telekraan van Ent; geld was
kennelijk geen probleem.
Dat werd later anders. De Arend kwam
zette echt niet voor elk wissewasje een stei
ger neer". De langste schuifladder haalde
het niet tot de nok, dus werd er nog even
een klein laddertje aan vastgebonden.
Wat veilig was en wat niet, werd toen nog
gewoon bepaald door de werklui zelf, re
geltjes vanuit de overheid bestonden nog
niet. Het was echter een dusdanig groot
en lang gevaarte dat deze - om toch enigs
zins veilig omhoog te kunnen klimmen -
niet te schuin kon staan. Dit betekende dat
de laddervoet ergens middenin de Rech
testraat stond. Gevaarlijk? "Och" zei Jos "de
Rechtestraat was toen nog niet zo druk
6