Het Verstoep-logo
was het blijkbaar niet echt naast de deur.
De opdrachtgever van de brug was Rijks
waterstaat, iets wat garantie geeft tot bij
na in de eeuwigheid. Rijkswaterstaat had
namelijk de neiging om alles drie keer zo
zwaar uit te voeren dan bijvoorbeeld de
Provincie. Mijn vader, die vroeger heibaas
was, vertelde eens dat hij opeen werk van
laatstgenoemde een keer zijn vraagtekens
zette bij de dikte van de betonnen palen.
De uitvoerder in kwestie keek mijn vader
aan en zei begripvol: "Oh, je komt zeker net
bij het Rijk vandaan...ben je ooit wel eens een
brug van de Provincie tegengekomen die ver
zakt is?"
hebben aan
de bouw
van de
brug. Niet
helemaal
waar, want
er waren uit
zonderingen.
In een tijd dat
Nederland nog maar
een beperkt (snel)wegen-
kende, ging men niet (zoals nu) elke avond
naar huis. In plaats daarvan ging men 'in
de kost'.
n e t
Pension Besse
In het archief van de OHV zijn diverse foto's
te vinden van de bouw van de brug. We
hebben dit fotomateriaal te danken aan
werklui die gedurende (vaak) langere tijd
verbonden waren aan deze klus. Hoe ging
dat toen?
Aannemer Verstoep was zoals gezegd niet
bepaald een lokaal bedrijf, en de midden
stand van de dorpen in de directe omge
ving zullen waarschijnlijk niets verdiend
n West-Graftdijk, aan de Noorderstraat,
stond de boerderij van Pieter Besse. In
de Graftdijken en omgeving bekend als
'Pension Besse'. Een wat vreemd gevormd
bouwsel, rechts onderaan de helling bij
het viaduct in de N244. Pieter Besse runde
het samen met zijn dochter Grietje, naast
zijn boerenbedrijfje. Voor de brugwerkers
dé ideale locatie; vanuit het raam van het
pension had men zicht op de bouwplaats.
Eind jaren negentig
van de vorige eeuw
heeft de familie Besse
veel items geschonken
aan de OHV, en kregen
wij documenten ter in
zage.
Opa Pieter Besse
achter de sjoel
bak. 1967.
