De vraag naar arbeiders vanuit de Zaanstreek
Na de Tweede Wereldoorlog moest men met vrijwel alles opnieuw beginnen. Zo voelden
de mensen het ook. In alle geledingen uitte zich dat in enorme daadkracht. Men wilde
wel, maar vlak na de oorlog ontbrak het aan alles. Heel veel was er vernield, en herstel liet
nog lang op zich wachten. Er werden wederopbouwprogramma's opgesteld, waarbij vooral
gekeken moest worden naar materiaal en materieel dat voorhanden was. Voor alle spullen
en/of handelingen die direct nodig en verkrijgbaar waren, werd door het zgn. Directoraal-
Generaaleen prijzenblad uitgebracht om zo woekerprijzen te voorkomen.
Het duurde een paar jaar voordat de boel enigszins op orde was. In de tuinbouw waren
de tekorten veel
m A minder aan we-
VA)f« U Au) zig- Vrijwel direct
na de oorlog kon
men er volop
tegenaan, al be
troffen het voor-
Bij Verkade is plaatsingsmogelijkheid voor namelijk bonen
en graansoorten.
Alle andere za
den lieten nog
even op zich
wachten.
KONINKLIJKE VERKADE FABRIEKEN N.V
dat in onze fabrieken diverse werkzaamheden moet verrich
ton.
Dat wachten duurde voor sommigen tuinders te lang. Zij zagen andere dorpsgenoten
richting de Zaanstreek trekken, het industrieel bolwerk waar weer alles op volle toeren
draaide, en geuren van zeep, cacao, lijnolie en koek je tegemoet kwamen. Ze hoorden
ook wat er te verdienen viel, en konden er gelijk aan de gang. Er was een grote vraag naar
ongeschoolde arbeiders bij Bruynzeel, Verkade, Forbo, Duyvis, en Honig.
Bij met name oliefabriek De Vrede in West-Knollendam, en papierfabriek Van Gelder
Zn. in Wormer gingen veel voormalige tuinders en boerenknechten werken.
Harde werkers met een sterk lijf. De vraag was zo groot dat er vanuit De Rijp dagelijks een
bus van de firma Hooyberg naar de papierfabriek in Wormer ging rijden. De Hoogovens
haalde de arbeiders ook op met een eigen bus, en stopte onder andere in Schermerhorn.
Een enkele tuinder vond werk in een andere vorm van tuinbouw, zoals Cees Deckwitz uit
Schermerhorn in een interview vertelt. Hij ging werken voor een zaadbedrijf met proef
velden in de Schermer.
De tuinders zagen het fabriekswerk met normale' werktijden en een vast loon als een
uitkomst voor hun steeds kariger bestaan. De tijd was ook voorbij dat de zoon van een
tuinder na de lagere school naar de landbouwschool ging en Vanzelfsprekend' bij vader
kwam werken. Doorleren en een goed' beroep kiezen, werd steeds belangrijker gevonden.
Hoe keken deze tuinderskinderen terug op hun jeugd?
MANNELIJK
iiliii
tiiiilt
