Verondersteld mag worden dat het gebied van de Eilandspolder al als een verhoogd eiland
boven haar drassige omgeving uitstak. De stroompjes de Bamestra, de Skirmere en het
Schermerhorner Zwet hadden zich intussen allang uitgebreid tot heuse, Vraatzuchtige
meren. Op den duur zouden deze een gevaarlijke bedreiging kunnen gaan vormen voor
het hoger liggende Schermereiland, dat steeds maar kleiner werd. Men ging dijkjes en
kades opwerpen en ook groef men slootjes om het gebied te ontwateren, waardoor ak
kerbouw en veeteelt mogelijk werden. De strokenverkaveling werd vanaf hoger liggende
veengebieden in verschillende richtingen afgewaterd. Op deze hogere gebieden ontston
den later bebouwingen, want men probeerde toch droge voeten te houden.
Leeghwater schreef zelfs dat de kerk van Graft op een verhoging van koemest werd
gebouwd.
Vanaf de i6l eeuw tekende men landkaarten van de Eilandspolder. Er zijn verschillende
kaarten waarop de polder prominent in beeld komt. Het meest duidelijkst komt t Schei mei
Eijlandt tot uiting op de kavelkaart van de Schermeer uit 1635 van de Amsterdammer
Claes Jansz. Visscher (1587-1652). Het Schermereiland, c.q. de Eilandspolder, ligt daar mooi
omzoomd en ingeklemd tussen de eerdergenoemde droogmakerijen Beemster, Schermer
en Starnmeer. Het vreemde verschijnsel deed zich voor dat, door de droogmaking van de
naastliggende polders, het maaiveld van de Eilandspolder hoger kwam te liggen t.o.v. de
f n°g°Ph« niveau van
bf Scd™
fwrmftrr
ra]f fi com
«uon.1
p'Tnrr.W
Een uitsnede van een kaart uit i$$8 van Jacob van Deventer. Het hart
van Noord-Holland is dan nov meer water dan land.
m nap1 2,50 beneden