Wordt er nog geroeid?
Iedere agrariër had naast een vlet ook een roeiboot. Vaak stalen tweepunters, soms met
HMWHfflFfffT HfP'pÜj- s dubbele roeidollen en korte slagen makend
J vanwege de smalle sloten. Doordat het oog
JJP van de roeispaan en de stalen dol een kwes-
i '9^^^ tie was van 'ijzer op ijzer', ging dit vaak ge-
paard met een piepend geluid. Het was mooi
SpF te zien hoe zo n roeier dat voorheen oploste;
hij hield de spanen even in het water, zodat
- dit a^s een soort smeermiddel werkte. Roei-
v en met de riemen die je hebt', is zo'n mooi
spreekwoord, maar over 25 jaar weet niemand
de oorsprong meer van deze uitdrukking.
1° l99& introduceerde Staatsbosbeheer de
:.gjM eerste Huisterboot voor vaarexcursies in de
polder. Hiermee wilde de organisatie het
■r I - ,,|W| kleinschalige en natuurvriendelijke toerisme
f" 1M*"uwlê'JUiiliUMéiiui^ stimuleren. De toenmalige boswachter was
de gids. Ook werd een kanoroute gemaakt, drie aanlegplaatsen en een recreatievaarkaart
gerealiseerd voor de toeristen die op eigen houtje al varend de polder wilden ontdekken.
Vaarde er voorheen geen bootje doelloos de polder in, nu wordt er vooral voor het plezier
en zomaar' gevaren, al is dat bijna nooit meer met een roeibootje. Het zijn de Huisterboot
jes waarmee de toerist, op weg naar nergens, niet zelden enigszins klungelend in de riet-
erfgoed van de polder. Sa- Een vierwielige wagen gaat bijna volledig op in de omgeving
men met de vele foto's in dit
boek houden zij de herinnering aan de Eilandspolder als werkgebied en de verdwenen
tuinderij levend.
ÊliïfëMÊÊÈtt
