"Ik ben burgemeester Dat wist ik wel, dus vroeg ik hem: dat is toch wat, al die recreanten in
de polder, is daar nou niets aan te doen?" Hij zei: brieven blijven sturen, dan wordt de man
of vrouw vanzelf wel ban?"-
Ander werk
"Als ik het druk had op het land huurde ik hidp in. Op een gegeven moment begonnen die te
protesteren. Ik naar het landje, ze zaten op de Zilversmid, zo heet dat landje, en zag niemand
werken. Zaten ze al-
Aardappels sorteren op het land Als er weinig werk
was in de tuinderij
verdiende ik ook niksdan zocht ik ander werk. Ik ging naar het arbeidsbureau en zei dat ik
een baan wilde van 40 uur, maar dan wel aan één stuk, anders moest ik steeds heen en weer
rijden. Nou dat hadden ze natuurlijk niet. Maar goed, soms werkte ik tijdelijk in de plantsoe
nendienst in Amsterdam. Was allemaal wel leuk iverk, heb veel gelachen, maar na een tijdje
had ik er ook wel weer genoeg van. Ik heb nooit vast werk gehad. Er waren veel tuinders die
helemaal stopten en dan vast werk zochten. Ik niet, ik bleef tot het laatst tuinder. Teelde vooral
pootaardappelen en sjalotten. Toen ik stopte, heb ik het land verhuurd aan een boer, het is nu
groen. Landschap Noord-Holland wil mijn land kopen, maar daar heb ik geen zin in".
Reservaattuinder
"Toen die natuurorganisaties het voor het zeggen kregen, werd ik tuinder in een reservaat. Dan
denk je: als het om het behoud van het landschap gaat, word ik als tuinder ook beschermd,
maar niks daarvan. Het landschap moest beschermd worden door het groen te maken en die
vogelbescherming werd gewoon gebruikt om ons te laten verdwijnen. Ze vonden mij altijd een
lastig mens, ik liet me niet wegsturen. Ik heb soms wel gelachen met al die voorlichtingsbijeen
komsten. Dan gingen ze ons uitleggen dat de polder een reservaat voor smienten moest worden.