Waterpeil, vernatting en ontwatering
Er waren meer veranderingen in de Eilandspolder.
Het waterpeil in de polder was als werkgebied afgestemd geweest op het werk van boeren
en tuinders. Als natuurgebied werd nu vooral ook gekeken bij welke waterstand vogels het
meeste voedsel konden vinden en welke planten in het gebied konden groeien. Op een
aantal percelen, vaak voormalige tuinderslandjes, werd (en wordt) het peil zelfs kunstma
tig hoog gehouden om het land nat en drassig te houden. Omdat veen door ontwatering
en oxydatie verdwijnt, 'zakt1 het gebied in zijn geheel. De landjes werden niet meer, zoals
voorheen, voortdurend opgehoogd met bagger uit de sloten.
Een ander grondgebruik werd noodzakelijk om zo de grond aan te vullen en/of het ver
dwijnen van het veen te vertragen.
In 2002 werd een discussieavond gehouden over de toekomst van de Eilandspolder, geor
ganiseerd door Westelijke Land- en Tuinbouworganisatie, WLTO, Kring Noord-Holland
Midden. Deze werd opgericht in 1991, en is in 2005 opgegaan in de LTÓ.
Aanwezig waren de Provincie, de dijkgraaf, Noord-Hollands Landschap en Staatsbosbe
heer. In deze discussie werd de tuinbouw overigens in het geheel niet meer genoemd. Er
werd gesproken over de toekomst van de boeren en ook over de door natuurorganisaties
gewenste vernatting van het veen. Mogelijk kan dit vernatten het zakken van het veen
vertragen, maar het maakt tegelijkertijd het werk van boeren moeilijker.
Tijdens de bijeenkomst werd afgesproken om een stuurgroep te benoemen. Ook de Oud
heidkundige Vereniging Het Schermereiland had een standpunt tegen vernatting: Het
bestuur van de OHV is van mening dat de Eilandspolder uit cultuurhistorisch oogpunt van
onschatbare waarde is. Zij vindt dat het huidige cultuurlandschap gehandhaafd moet blijven.
Het open landschapdat een goed oord voor de weidevogels garandeertkan alleen door de
boeren in stand gehouden worden. Een beheer dat niet door de boeren gedaan wordt, zal veel
kostbaarder zijn en het einde betekenen van de beweiding en bemaaiing. Hierdoor zal het
huidige cultuurlandschap verloren gaan en het paradijs voor de vogels verdwijnen
En zo werden vele meningen geuit en door de stuurgroep geïnventariseerd. De plannen
werden uitgewerkt tot een zogenaamd 'Eilandspolderplan', dat in 2004 werd gepresen
teerd. In dit plan werd aangegeven hoe natuurbescherming, landbouw, waterschap en
overheden gezamenlijk natuur en landbouw in het veenweidegebied Eilandspolder wilden
behouden en versterken. Een op te richten Beheerplatform, aangestuurd door een brede
stuurgroep, moest de uitvoering van het plan gaan leiden.
Niet iedereen was het echter eens met de voorgestelde plannen in het rapport. De voor
naamste kritiek was dat voorgestelde maatregelen teveel het belang dienden van de agra
riërs en onvoldoende rekening werd gehouden met de Natura 2000 richtlijnen. Deze
kritiek leidde tot de oprichting van de Stichting Open Polderseen club die zich inzet voor
behoud van het oorspronkelijk karakter van de Eilandspolder en voor de instandhou
ding van dit natuurgebied. Een stichting ook die organisaties als Staatsbosbeheer op haar
plichten wijst, en vindt dat deze zich met het verpachten van land aan agrariërs ontrekt
aan haar primaire taak de natuur in stand te houden. Vrienden van elkaar? Wij durven het
niet te zeggen.
"5
■■■■■■■IlilISMSl
m wmmmmmmmmÊmm si s
