waren
De bollenteelt, op aaneengesloten land en buiten de beheers- en natuurgebieden van de
Eilandspolder, bleek wel winstgevend. Een aantal tuinders ging van teelt op de vollegrond
over naar glasteelt. Maar ook hier speelden conflicterende belangen een rol.
De Alkmaarsche Courant van 9 juli 1996 bevatte een artikel over de verschillende me
ningen over de glastuinbouw in de Eilandspolder. Aanleiding was het bestemmingsplan
"Landelijk Gebied", waarin de gemeente Graft-De Rijp de oppervlakte aan glastuinbouw
in de polder beperkte tot 1000 m2. Als argument werd de grote landschappelijke waarde
van het open gebied gegeven. De landbouworganisatie WLTO-afdeling Graft-De Rijp
was het hier niet mee eens en vroeg een verruiming van tuinbouwglas tot 2000 m2 aan.
Woordvoerster mevrouw Klaver van het kMilieu Contact Eilandspolder' vond echter dat
omwille van het open landschap en de weidevogels die daarin verblijven, geen vierkante
meter glas moest worden toegestaan: "Er is een werkplan voor dit open veenweidegebied
opgesteld. Daarin draait het om natuurproductie. Daar steekt de provincie anderhalf miljoen
ruiden in. Dan qa ie toch qeen kassen bouwen
zonder
11-1990
voelde
Ide ver
let land
ndspol-
inbouw
ers ook
de kon-
in 1994
voelden
nieuwe
^stelijke
Destem-
Toen kassen ongewenst1 werdeny stond dit er al niet meer. Bij het Westeinde van De Rijp1956
En zo brak er opnieuw een onzekere tijd aan voor de overgebleven tuinders. Velen vroegen
zich at of het nog mogelijk was om in de Eilandspolder te blijven werken. Alleen voor de
boeren leek er nog een toekomst mogelijk.
De natuurorganisaties zagen in boeren betere beheerders van de natuur dan in de tuin
ders. Boeren kregen in ruil voor een natuurvriendelijk beheer van hun grond een finan
ciële compensatie.
e maisveld
hectare,
uinders
