s van Sam Verdonk
De teloorgang van de tuinderijen had allerlei neveneffecten. Zo slibden de vaarsloten
langzaam dicht omdat er veel minder gevaren werd. Ook bleef niet iedereen meer in zijn
of haar dorp voor het werk, waardoor er een soort forensenstroom op gang kwam. Maar
er was nog wat aan de hand, en dit kreeg voor de dorpen, of liever gezegd voor de bestuur
ders, een negatief bijeffect.
De 'ontvolking' van de Eilandspolder zette
4|H9NK al de eerste helft van de jaren zestig in, en
Jm wellicht al eerder. De opbrengsten uit de
tuinderij waren te mager waardoor tuin-
PS5T ders en masse besloten te gaan werken in
Zaanse fabrieken en bij Hoogovens in
iJB. j|d IJ muiden.
Z *~%Jt 'imi- Maar wat te doen met de akkers? Werk-
'oos ^aten ^§gen was n^et ec^it een °pt'e'
3P en teruggeven aan de natuur eigenlijk ook
v jgprj niet. Het land vrijhouden van onkruid, het
gat. Cornelis Verdonk zoals hij bij zijn ge-
Sam Verdonk vaart door de Eilandspolder boorte in 1919 werd genoemd, was zelf tot
begin jaren zestig bollenkweker. Ernstige
gezondheidsproblemen noopte hem hiermee te stoppen. Hij verkocht zijn grond en zocht
zijn heil bij een van de fabrieken in de Zaanstreek.
Gat in de markt
Nederland krabbelde op uit een dal, en vooral in de steden groeide het aantal mensen
met een goed inkomen en de behoefte aan ontspanning. Recreatie werd een nieuw mode
woord in de jaren zestig. Dat kwam ook Sam Verdonk ter ore, en in zijn hoofd rijpte een
plan. Als hij die recreanten nou eens naar de Eilandspolder wist te lokken. Iedereen een
eigen eilandje, dat zou wat zijn! Al in 1964 kocht hij op goed geluk vijf bunder land en
plaatste in de Echozee maar de Uitkomst van Amsterdam, een advertentie met de wel-
