geleerd, Riet heeft het vak geleerd bij bak
kers in Amsterdam en Purmerend. In 1962
trouwt het jonge stel, een jaar na het over
lijden van Simon. Siem en Riet gaan na hun
huwelijk in de bakkerij wonen die zij van
moeder Geertje huren.
De familie Kaandorp
In de jaren '30, met de komst van de kerk,
de school, het café en het eerste buurtje,
groeit de dorpskern van Zuidschermer.
Van de kale, stille boel aan de Zuidervaart
is in i960 allang geen sprake meer. Er zijn
meer huizen in de kern gebouwd en er is
een bloeiend gemeenschapsleven.
Jan Kaandorp, de cafébaas, is jaren gele
den naar Alkmaar verhuisd en opgevolgd
door de familie Van Saasse Als deze fa
milie het café verlaat, verhuist moeder
Geertje Kaandorp met nog zeven thuis
wonende kinderen van de bakkerij naar
het café annex kruidenierswinkeltje. Zij
runt het café tot zoon Niek Kaandorp ver
kering krijgt, dan verhuist moeder Geertje
met haar jongste dochter naar het nieuwe
Zuidschermer wijkje ten zuiden van de
kerk. Niek Kaandorp blijft meer dan 20 jaar
zetbaas in het café. Geertje Kaandorp blijft
in het dorp wonen tot zij op 80- jarige leef
tijd naar een verzorgingshuis in Limmen
verhuist, waar zij vijfjaar later overlijdt.
Als Siem en Riet Kaandorp na twaalf jaar de
bakkerij willen vergroten, worden zij eige
naar van het huis en het bedrijf.
Als Siem de bakkerij overneemt wordt het
varken verkocht. Riet: "Siem hield niet van
varkens. Voor de varkensmest en ook de as
uit de oven en het vuilnis was een groot gat
gegraven in de tuin. Zo ging het in die tijd, er
was geen vuilnisdienst of zo. Toen het varken
wegging hebben we het erf meteen opge
knapt. Er veranderde meer, vader Kaandorp
bakte bijvoorbeeld zijn beschuit altijd met
eendeneieren, maar door de warenwet kre
gen we steeds meer te maken met regels.
Eendeneieren werden verboden. Later zijn
we trouwens helemaal met het beschuit-
bakken gestopt. Het is erg bewerkelijk om te
doen. We zijn toen Verkade beschuit gaan
verkopen
Door de 2e generatie Kaandorp wordt de
bakkerij vergroot en aan de nieuwe wa-
renwetregels aangepast en er komen drie
ventwijken bij. Wat echter niet verandert
is de relatie met klanten en omwonen
den. Riet: "De oven werd in de tijd van mijn
schoonouders nog gestookt met turf en tak
ken, wij stookten op houtmot. De oven ging
nooit uit, en mijn schoonmoeder deed alle
kinderen op zaterdag achter de oven in een
teil in bad. Daar was het altijd lekker warm
natuurlijk. Wij hebben later een douche ach
ter de oven gemaakt. Als we gingen douchen
dan deden we de deur naar de bakkerij even
op slot. Want de klanten liepen altijd meteen
de bakkerij in daar was het altijd warm en het
rook natuurlijk lekker naar brood. Sluitings
tijden hadden we officieel wel, maar daar
hield niemand zich aan. Zo ging het in de tijd
van mijn schoonouders, en ook bij ons".
Net als zijn vader heeft ook Simon een
goede relatie met de niet-katholieke bak
kers in Driehuizen, en evenals voorheen
Simon en Geertje, zijn ook Siem en Riet
graag geziene gasten bij alle dorpsfeesten.
In de jaren '6o brokkelt de invloed van de
verzuiling op de samenleving snel af. Als
de 2e generatie Kaandorp het bedrijf in
1962 overneemt, is het merendeel van de
Zuidschermer bewoners en de klanten nog
katholiek, echter voor Siem en Riet speelt
het geloof geen enkele rol in hun relatie
tot de klanten. Toch denkt niet iedereen
er zo over. Riet: "eind jaren 60 namen we de
ventwijk over van bakker Klok in Grootscher
mer. Na de eerste keer venten kwam Siem
thuis en vertelde dat hij van een paar klan-
8
