nog weleens over las. Ook bij ons thuis heb
ik nooit gemerkt dat er anders werd om
gegaan met niet-katholieken. We kochten
van alle winkeliers.
n 1942 overleed mijn vriendin Truus Berk
hout, dat vond ik heel erg. Op 6 febru
ari 1945 werden Willem Woestenburg en
Laurentius Beumer neergeschoten in de
Noordeindermeer. Dat heeft een grote in
druk op me gemaakt.
Ook herinner ik me nog goed dat er een
vliegtuig was neergestort in de Beemster,
aan de Wormerweg. Ondanks de niet mak
kelijke tijd gingen we evengoed te kermis
en hadden we plezier. De kermis was op de
Dam. Er was een snoeptent, een draaimo
len en een zweefmolen. Ik ging er nooit in,
want ik had geen cent te makken.
Mijn vader werd opgepakt in de oorlog
en in gijzeling genomen door de Duitsers.
Dat maakte ons gezin wel kwetsbaar in die
jaren. Uit het dorp Achterveld hebben we
nog een paar weken mensen in huis gehad.
Eerst een moeder met drie kinderen, en la
ter kwam haar man er ook nog bij. Deze
mensen werden uit geïnundeerd oorlogs
gebied geëvacueerd. We hebben nog lang
contact met ze gehouden na de oorlog en
gingen er vaak heen op vakantie.
Voor (en in) de oorlog was de heer Van
Staveren burgemeester. Hij woonde op
het Westeinde en liep naar zijn werk. Broer
Jan en ik zaten vaak op
hem te wachten, omdat
de winkelsluiting en of je achterlicht wel
brandde. Op Graft werkte politieagent
Hendriks. Hij woonde bij de tol, rechts
voorbij het raadhuis. Als ik collecteerde
op Graft liet ik mijn fiets voor de tol staan,
want anders moest ik twee en halve cent
betalen. Lopend was het gratis om de tol
te passeren!
Net na de oorlog was er een bus die iedere
twee uur naar Amsterdam ging, en later
om het uur. Dan moest je een volgnum-
mertje halen, want de bussen waren vaak
vol. Er waren veel Amsterdammers die
aardappelen kochten in het dorp en dan
weer teruggingen met de bus. Kees Rooker
was de chauffeur. Hij stopte vaak gemoe
delijk op de plek waar je woonde. Sientje
Muntjewerff was de conductrice. Ook gin
gen we na de oorlog op vrijdagavond naar
dansles achter café Blokdijk (nu Oudejans).
Werken in Purmerend
In 1946 had ik het lef (waar haalde ik het
vandaan?) op een advertentie te reageren
bij boekhandel Rijkenberg in de Kolkstraat
te Purmerend. Ik ging er heen op de fiets
en werd aangenomen, terwijl er nog drie
sollicitanten waren. De winkel was hoe
genaamd leeg, er was nog bijna niets te
krijgen. Schriften en vellen papier waren
alleen op de bon te verkrijgen. Ik verkocht
kantoorartikelen, kasboeken, doorslagpa-
we zijn sigarenbandjes
kregen. Na de oorlog
werd de heer Dalenberg
burgemeester. De politie
mannen in De Rijp heette
Van Kluijve, Londo, Fop-
pes en later Wessels. Deze
laatste schreef nooit bon
nen uit. Ze letten erg op
DOOR DB HEROPENING NA DE PRAKTISCHE
VERBOUWING VAN ONZE BEKENDE
BOEKHANDEL VERZOEKEN
WIJ OOK HEDEN
NOG EEN KIJKJE i£ï NEMEN.
KOLKSTRAAT 4, b. d. Breedstraat
PURMEREND
32
ZAKENNIEUWS.
RIJKENBERG.
