Chevron
van die lange, bijna melodieuze, uithalen.
Natuurlijk haalde het helemaal niks uit; de
mensen kwamen niet ineens uit alle hoeken
van het dorp om voor ons poortje samen te
drommen. Ik zal met een glimlach bekeken
zijn en bij het scheiden van de markt had
den we er nog net zoveel als toen we ermee
begonnen.
En ja, wat kan je anders doen met stickers
die je aan de straatstenen niet kwijt kon?
Precies....opplakken. En dat hebben we
gedaan, op alles wat maar bewoog en/of
stilstond. Mijn broer heb ik na dit'debacle'
Tot in het heden
Laatst was mijn moeder aan het oprui
men, en achter de schuine kant vond ze
mijn eerste blokkenkar. Ze had 'm bij me
gebracht en toen ik 's avond thuiskwam
stond hij daar met...inderdaad...een van
de vele - niet verkochte - Chevron-stickers
op de voorkant.
Naarmate ik ouder werd, raakte voor mij
- net als zoveel dingen - ook de kippeker-
mis over. Toch loop ik altijd op de zaterdag
morgen van de Rijperkermis een rondje
door de Lakemanstraat. Als ik dan een
klein ventje, luid en met verve zijn waar
aan hoor prijzen, moet ik altijd nog even
denken aan die kippekermis bij Berkhout.
Eric Berkhout
De bewuste Chevron-sticker op de biokkenkar
nooit meer in de straathandel gezien, maar
in de jaren die volgden ben ik nog heel wat
keren 'te kippekermissen' gegaan, zoals we
dat onderling aanduidde.
We zochten echter wel een betere locatie
en gingen voor het hek van het raadhuis
zitten.
Als we daar dan zaten, kregen we altijd be
zoek van Jaap -Velp - Konijn. Ik zie 'm nog
kijken met die quasi geïnteresseerde blik.
Hij kocht nooit wat, maar gaf ons wel stee
vast een gulden.
