TOEN EN NU
Herkent u het..? West-Graftdijk....? Deze foto is 'slechts' een kleine 40 jaar geleden ge
maakt, maar voor wie vandaag de dag op dezelfde plek aan de overkant zou gaan staan,
is het bijna niet meer te herkennen. Neem alleen al de golfplatenloods van scheepwerf
Voorwaarts, of de ophaalbrug in de Kanaaldijk. Beiden zijn niet meer.
De afgebeelde ophaalbrug was de vervanger van radbrug 29, die volgens de Alkmaar-
sche Courantvan juni 1933 lag'/'n den rijksweg aan de noordzijde van het Noordhollandsch
kanaal'.
Als we dat afmeten aan de huidige rijkswegen, waar minstens vier banen de standaard
is, zou 'rijksweggetje' misschien een betere aanduiding zijn geweest.
Otte Hamstra, aannemer uit De Rijp, mocht rond 1933 de oude radbrug afbreken, en in
april 1934 was zijn stalen vervanger gereed. Theun van den Beidt, eigenaar van Voor
waarts, was er waarschijnlijk nog het meeste mee in zijn nopjes. De doorvaart werd met
een ruim zes meter breed, wat voor hem betekende dat veel schepen op de gewone
manier het ruime sop konden kiezen en niet meer'over de dijk'hoefden te worden gezet
door een grote kraan. De scheepswerf heeft na de ingebruikname jarenlang (en naar
zeggen kosteloos) het onderhoud verzorgd.
Ernaast, aan de kanaaldijkios, woonde brugwachter Antoon Romijn die de brug, samen
met zijn vrouw Aal Schoenmaker, tot ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd heeft be
diend.
Deze nieuwe brug heeft het uitgehouden tot 1975. Toen ging dit stukje Kanaaldijk we
derom op de schop. In 1971/72 was er een weg gereedgekomen tussen De Rijp en de Ko-
gerpolderbrug. Toen de SW10 genaamd, tegenwoordig de N244. Verkeer moest voort
aan omrijden via deze weg en de Zuiderstraat van West-Graftdijk.
Die weg zat overigens al een tijdje in de pen. Al in 1934 kreeg toenmalig bewoner Spaan
van villa Sonnevanck een schrijven dat zijn huis in de weg stond voor een nieuw aan te
leggen tracé. Ondanks dat Spaan nog wel 30 jaar hadden kunnen wachten met de sloop,
werd er direct gehoor gegeven aan het schrijven.
De ophaalbrug werd vervangen door een hardhouten rolbrug op rails. Ten faveure van
de scheepswerf maakte men meteen van de gelegenheid gebruik om de doorvaart weer
een paar meter op te rekken, naar ruim negen meter.
Wel was de brug voortaan alleen nog het domein van voetgangers, fietsers en bromfiet
sers. Dit rollende exemplaar functioneerde naar behoren, maar men was niet altijd even
secuur met de bediening. Eindjaren zeventig gebeurde het dat de brug nog gedeeltelijk
openstond, terwijl er in volle vaart een bromfietser overheen reed. Het voorval had dan
wel geen dodelijke afloop, maar de bromfietsbestuurder bleef de rest van zijn leven aan
een rolstoel gekluisterd. Nadien werden hekken geplaatst zodat men eerst een soort
slalom moest maken eer er overheen gereden kon worden.
(De'Nu'foto is zoals gebruikelijk van onze fotografe Thea Kolsteeg)
19
