Nieuwbakken Rijper met verbouw-hulp uit Graft
onder tot boven worden aangepakt. De
verhuisdozen stonden tot aan het plafond
opgestapeld en ondertussen ging de ver
bouwing gewoon door. Van woongenot
was nog geen sprake, ik moest snel aan
de slag, omdat ons eerste kindje over zes
maanden geboren zou gaan worden. Er
was geen geld beschikbaar om er een aan
nemer in te zetten, dus moesten we het
huis eigenhandig opknappen. Naast lange
werkdagen gingen we voluit aan de slag
om op tijd klaar te zijn met de verbouwing.
Dag en nacht waren we bezig, dus ken
nismaken met het dorp De Rijp zat er toen
nog nauwelijks in. Daar was even geen tijd
voor! Soms fietste we een rondje door de
dorpen in de buurt en de Beemster. Alleen
was er contact met buurvrouw Berkhout,
het sigarenwinkeltje aan de overkant. Met
'buurvrouw Berkhout' bedoelde we altijd
de hele familie Berkhout, Henk, vader Piet,
Jan en de anderen uit het gezin, die inmid
dels uit huis waren. Het was een warm nest
daar voor ons aan de overkant. Mevrouw
Berkhout was een soort tweede moeder
voor ons, een moeder die iedereen wel wil
hebben. Ze gaf je het warme gevoel van
welkom zijn, had interesse en niets was
haar te veel. Tot een pannetje soep aan toe
op een drukke werkdag.
Overigens was er in de jaren '70 nog een
zeer drukke en levendige middenstand in
Graft - De Rijp, er waren vier bakkers, drie
slagers, een kleine buurtsuper op de Dam
(de Centra, in het huidige pand van Jan de
Haan) en een op de Tuingracht. Groente
boer Brouwer en twee elektra winkels etc.
En natuurlijk de café's en restaurants. Het
dorp zag eruit zoals men nu zegt:'toen was
het goed'.
Nes a/d Amstel, waar ik vandaan kwam, was
een kleiner dorp en daar waren rond die
tijd al totaal geen winkels meer te vinden,
zou dat ook het voorland voor De Rijp gaan
worden, dacht ik? De komst van de Cash en
Carry op Graft was daar de aankondiging
van, zoals we achteraf kunnen vaststellen.
Op een dag kwam er iemand aan de deur
en die vroeg of ik lid wilde worden van de
Oudheidkundige Vereniging 'Het Scher
mereiland'. Nou, ik dacht dat is een goed
begin en een leuke stap om te integreren
in ons nieuwe dorp. Dus leerde ik De Rijp
- Graft - Schermer eerst kennen via de ver
halen en de foto's in de 'Chronycke'af en
toe aangevuld met een mooie pentekening
van een tafereel uit de streek van 50 tot 60
jaar oud. Ik vond dat mooi, omdat ik erg in
49
