Zijn handen zaten echter helemaal onder
de wratten, geen fraai gezicht voor een
slager. Maar in twee sessies was hij van
z'n wratten af. Naar verluid haalde ze die
wratten weg voor een cent, en het aantal
knopen in het garen schenen gelijk te zijn
aan het aantal wratten. Dit laatste is een
beetje twijfelachtig want bij die Zaanse
slager waren ze nauwelijks te tellen.
Een andere 'medische' ingreep die tante
Jans verrichtte was het gaatjes prikken
voor oorbellen. Gewoon met een naald
door het lelletje naar de daarachter ge
houden kurk drukken. Ik ben er niet bij
geweest, maar men vertelde mij dat ze
altijd een hete naald gebruikte. Hierdoor
bloedde de 'wond' niet omdat deze met
een dichtschroeide. Men hield daar ken
nelijk geen brandblaren of andere onge
makken aan over, want men bleef trouw
bij haar komen voor deze ingreep.
Toen mijn broer Kees werd geboren
werden we naar tante Jans en Jaapbuur
gedirigeerd, want mijn ouders moesten
zogenaamd naar de ijsrevue. We sliepen
met zijn vieren in de twee bedsteden in de
kamer. Op zich was dat al heel spannend.
Maar de verrassing 's morgens was veel
groter, want er was plotseling zomaar een
broertje bijgekomen. Het leek wel alsof
m'n ouders kleine Keessie hadden mee
genomen van de revue, althans dat heb ik
een hele poos gedacht.
Tante Jans beschikte over het Agnus
Dei (Lam Gods). Het was een relikwie
dat haar vader, als zouaaf, van de paus
had gekregen. Het zou helpen bij 'ziek
en zeer', en was altijd onderweg van de
ene zieke naar de andere. Ook beval
lende vrouwen wilden het bij zich heb
ben. Of het iets hielp valt moeilijk na
te gaan, maar gezien het veelvuldig
gebruik had men er kennelijk baat bij.
In ieder geval hechtten de ouders van
Gré van Straaten er wel waarde aan. Gré
was rond haar 10e jaar ongeneeslijk ziek
en is er, dank zij het Agnus Dei, weer bo
venop gekomen. Op 28-2-1952 vertrok
zij naar Upper-Hut New Zeeland om er
in het huwelijk te treden met Roel Kuin,
de bouwer van de ABC-hallen te Graft.
Tante Jans verhuisde naar haar dochter
Geert in Alkmaar en stierf daar op 93-ja-
rige leeftijd. Na haar vertrek kwam haar
zoon Niek Woestenburg (de Lubbert) er
wonen. Hij was gehuwd met Corrie van
der Gragt.
Na het overlijden van tante Jans is het
Agnus Dei geschonken aan de Stichting
Nederlands Zouavenmuseum te Ouden
bosch.
Fred Hoek
Volgens Van Dale was brat (borat) een soort sajet-
garen, uit gekamde wol vervaardigd; minder soort
van stopsajet. Sajet was tot garen gesponnen wol,
meestal bijeen gebracht, maar niet gekamd., waar
door het minder glad en vast is; getwijnd wollen brei
en stopgaren.
Met dank aan Jan Tromp voor het laten foto
graferen van de Spaarman aquarei en Wil
lem Woestenburg voor het beeldmateriaal.
35
