'1L
{trïi&taii it ar.Tt-Jid
L&ifscm ciXtsrfUnlrtiry
a; jt tvkrt cf rrn/ifrtJe far mrf
of ibt lvlf> jptm !c tif Sfifhn, f&fifitr;
.vz:i j4irm{tt if Ifv riniifii f TTfl?r„. Tirj
Di1 \'j/r"ïr, rVr/, fzcrhl/d thm ta rosfc
/n.fri, r ii v.'jl" ,r.ril>j'*irl A--, ™-r. i
**fj Off
Air ffr.M,
l>j."-0 IjyW. ai- LlMMMiJr
,-UW l^,>tf'] Jwrt
en waren tante Jans en Jaapbuur
ingenomen met hun pleegkind
met dezelfde naam als hun om
gekomen zoon.
Er was nog een familieverbin
ding tussen onze familie en tan
te Jans en Jaapbuur. Mijn tante
Riek Schrama was verloofd met
hun zoon Willem Woestenburg.
Daar kwam in de nadagern van
de oorlog abrupt een einde aan
toen hij werd doodgeschoten.
Voor zijn dood was hij timmer
man en had al verschillende
meubels gemaakt voor z'n 'uit
zet', die jaren later nog bij mijn
tante Riek en ome Gerrit Blokdijk
aantrof. Bij mijn grootmoeder
vond ik eens een fragment van
een 'kogelvrij vest' dat aan Wil
lem had toebehoord. Het was
een linnen vest waarop aan
sluitende zakjes waren genaaid
waarin verzinkte metalen plaat
jes zaten, duidelijk van eigen fa-
bricaat.
Tante Jans als zelfbenoemd
medicus
Postume hulde aan Willem Woestenburg, Een
soortgelijk certificaat kwam van president
Eisenhouwer. Vertaling: "Dit certificaat is toe
gekend aan Willem Woestenburg als een te
ken van dankbaarheid en waardering voor de
hulp verleend aan de zeelieden, soldaten en
luchtmacht van de British Commonwealth of
Nations, die hen in staat stelde te ontsnappen
aan gevangenschap door de vijand of deze te
vermijden".
Tante Jans was een bijzonder
mens en bezat de gave om
'wratten te lezen' (-weg te ha
len). Ik had ze op een bepaald moment
ook om mijn nagelriemen en ging er mee
naar tante Jans. Zij bond losjes, van een
kaartje brat, een draadje om mijn handen
en haalde het er, zonder er schijnbaar iets
bij te zeggen ,weer af, waarna ze het in
de kachel gooide. Ik weet niet of het op
een bepaalde manier werd gewonden of
geknoopt, maar het hielp. Een slager uit
de Zaanstreek kwam met dezelfde klacht.
34
