met een gebouw van 16 mtr. hoog). Ook
had de buitenmuur opnieuw gevoegd
moeten worden met een snijvoeg en de
kwikbarometer had gemaakt moeten wor
den. Deze laatste was stukgemaakt door
een van de kinderen die het huis ooit heeft
bewoond. Er ontbrak een stuk van de gla
zen bus, en het kwik. Uit een oud schrij
ven bleek dat een zekere J.B. Blaauw, één
van de drie regenten van het weeshuis,
na het gereedkomen van het pand, heeft
voorgesteld een wijzerbarometer voor de
gemeenschap te laten plaatsen. Dat is ge
beurd op 19 december 1865, hetzelfde jaar
dat het weeshuis gereedkwam.
Door de crisis een (paar) stapje(s) terug
In 1980 brak de recessie uit en als zelfstan
dig grafisch ontwerper kreeg ik het flink
voor mijn kiezen. Reclame was het eerste
waar op bezuinigd werd. Ik had heel wei
nig werk en onze reserves teerde heel snel
in. Een hypotheek tegen, zeg maar 12.5
rente, en alle vaste lasten gingen ook ge
woon door.
In diezelfde tijd begonnen mijn ouders in
Grootschermer te klagen over de grootte
van het huis,betreffende het schoonhou
den, het werd te veel werk voor ze. Toen
rees bij ons het plan om in godsnaam het
weeshuis maar in de verkoop te zetten,
voor mijn ouders een kleiner huis te zoe
ken, en zelf in Grootschermer te gaan wo
nen. Om een nieuw huis voor mijn ouders
te vinden, was niet zo moeilijk, maar het
weeshuis verkopen, dat was van een heel
andere orde. Het was door aankoop en ver
bouwing een kostbaar pand geworden en
er was niemand die ervoor wilde betalen
wat het waard was. Uiteindelijk werd het
na 2 jaar verkocht voor iets meer dan de
helft dan wat wij hadden uitgegeven. Nu,
in deze tijd, is er weer ongeveer hetzelfde
aan de hand, met dit verschil dat de rente
stand totaal nietmeertevergelijken is.Het
was vrij pijnlijk, zo'n fijn huis waar we onze
hele 'ziel en zaligheid' in hadden gelegd,
voor een appel en een ei te moeten verko
pen. Het was in 1984 toen we ons huis aan
het Noordeinde in Grootschermer betrok
ken, nadat we eerst mijn ouders hadden
verhuisd naar Z.O. Beemster. Ons nieuwe
onderkomen was in geen enkel opzicht
te vergelijken. We moesten improviseren
met ons gezin. Onze dochters voelden zich
er wonderwel thuis, terwijl ze toch piep
kleine kamertjes kregen. Hier paste alleen
een bed en een kast en er was geen ver
warming.
Voor ons was het afzien, maar het uitzicht
voor over de Schermer en achter over de
Eilandspolder, maakte veel goed. De ver
bouwing van dit huis ging stap voor stap;
eerst een andere badkamer en een werk
ruimte voor mij maken, en dan weer een
aantal jaren niets.
Noordeinde 24 Grootschermer, een
HUIS MET VELE GEDAANTES
Langzamerhand verbeterde de economi
sche situatie, waardoor we in staat waren
een rigoureuze verbouwing te starten. Te
beginnen met een geheel nieuwe kap. Daar
onder moesten we de 1e verdieping indelen
en als laatste ging de benedenverdieping
op de schop. En alles zoveel mogelijk in stijl.
Voordat we aan de kap begonnen, kwam
er een bouwkundige van de gemeente kij
ken naar de oude situatie. Het was een to
taal doorgezakte, aangevreten sporenkap
(dunne stammetjes met riet, panlatten en
afgesloten met pannen). Als het hard waai
de zag het op zolder grijs van het stof. Wij
hadden begrepen dat het huis van begin
1800 was, maar de deskundige zag aan de
52
