UIT DE PEN VAN.
LUC POSTMA
Het weeshuis in De Rijp, een echte
UITDAGING
(het vervolg)
In 1977, tijdens een wandeling door het
dorp, zag ik dat het Doopsgezinde wees
huis aan de Tuingracht te koop stond. Ik
had dit altijd al een intrigerend pand ge
vonden. Ondanks de verwaarloosde staat
had het nog steeds een bepaalde waar
digheid. Eerst heb ik mijn buurman Ger
Lijnes warm gemaakt om het pand samen
te gaan bekijken en eventueel te kopen,
want om dit alleen te doen leek me een
beetje teveel van het goede. In eerste in
stantie was het niet eens te bezichtigen,
want het was gekocht door een of andere
onroerend goed firma. We moesten maar
met hen contact opnemen. Het draaide op
niets uit. De heren overvroegen, en wilden
het liefst de helft zwart. Buiten dat wij dat
niet wilden, hadden we het ook niet. Dus
terug naar het weeshuis. In een gesprek
met de bewoner bleek dat er sprake was
van een voorlopig koopcontract met die
firma. Wij stelden voor het pand te bezich
tigen en eventueel een bod uit te brengen.
Hoog genoeg om de boete te kunnen be
talen en ook om er nog iets wijzer van te
kunnen worden.
Het bleek vreselijk verwaarloosd en er was
bijna niets over van het oorspronkelijke
interieur. De linkerkant, de oorspronkelijke
'ouder kant', was door de laatste bewoner,
een koopman, ingericht als opslagplaats
voor opgekochte winkelspullen. De in een
recenter verleden gemaakte verlaagde
plafonds hadden de originele stucwerk
plafonds compleet vernield. De rechterzij
de, 'de wezenkant' was naar de smaak van
de bewoner vertimmerd en zag er nog het
minst beroerd uit. Op de marmeren vloer
in de hal lagen een paar motorblokken en
diverse ramen en onderdorpels waren ver
rot. Dat er zo in huisgehouden was, kwam
doordat er in de voorgaande jaren veel ver
schillende gezinnen in hadden gewoond.
In een bepaalde periode waren dit er 3 en
allemaal hadden ze zo hun steentje bijge
dragen aan het verval. Het dak dat overi
gens een fraaie balkonconstructie bleek te
hebben was lek bij een kil van de dakka
pel aan de voorzijde. Daar stond een oude
badkuip onder (zo'n mooie diepe, met zo'n
brede, ronde rand), die we later hebben
laten inbouwen in de badkamer. Van de
achtertuin was ooknietveel over. Naarver-
luid was het vroeger een fruitboomgaard
geweest met gras, en paadjes met gele
steentjes. Nu lag het tot het aan washok bij
de Buizenhaven vol met Stelconplaten En
toch zagen we er brood in en brachten een
bod uit. Dit werd geaccepteerd en toen we
bij notaris Feikema vandaan kwamen wa
ren we eigenaars van een voormalig wees
huis uit 1865. We hadden het gevierd in
49
