Een dorpsfiguur, iedereen kenterweleen in zijn ofhaar omgeving. Vaakeen kleurrijkfiguur,
of markante verschijning, die onlosmakelijk verbonden lijkt met het dorp waarin hij (want
meestal zijn het mannen) woont. Toch lijken ze de laatste jaren wel wat dunner gezaaid.
Voor de Kroniekredactie reden om eens in de archieven te duiken.
Zwarte Dirk Koning (1905-1986) woonde
aan het Zuideinde van Grootschermer. Het
was een stille, vriendelijke, alleenwonende
man, die z'n brood verdiende als losse ar
beider bij de plaatselijke boeren.
Het verhaal gaat dat Dirk had gewerkt in
Oost-Duitsland, en na de oorlog zonder
zijn verloofde terug was gekomen.
Ook bij ons hielp Dirk mee bij alle voorko
mende werkzaamheden.
Als m'n vader een enkele keer niet kon
melken, kwam Dirk ons (dochters Wiedijk)
daarbij helpen.
De koeien liepen dan bijv. op Zwarte Man
(een weiland schuin tegenover De Knelve-
laar). Wij voeren daar dan al heen met de
melkbussen aan boord en waren al gestart
met melken, als Dirk- voor ons gevoel veel
te laat - kwam opdagen.
We moesten namelijk weer op tijd terug
zijn voor de melkrijder, die de melk op een
bepaalde tijd kwam ophalen om naar de
melkfabriek Neerlandia in Stompetoren
te brengen. En je wilde niet dat de melk
rijder al 'op de kant van sloot' op je stond
te wachten.
Dirk droeg geen overall, maar een blauwe
broek en een blauw jasje. Zijn kleding zag
er altijd redelijk schoon uit, want zo for
muleerde Dirk dat:"kind, je moet van ja af
werken!"
In de hooitijd kwam Dirk ook helpen en
dan liep hij met ontbloot bovenlijf en een
strooitouwtje om zijn broek geknoopt, in
het land. En hij wist iedereen te vermaken
als hij ging koppeltje-duiken over de hooi
hopen.
Na een dag werken bleef Dirk ook graag
een hapje mee-eten en even naar de te
levisie kijken. Want dat was ook voor Dirk
iets nieuws. Maarhij vond dat hij zelf
ook wel een televisie in elkaar zou kunnen
zetten. Dirk was namelijk zeer geïnteres
seerd in techniek en eigenlijk een soort
uitvinder.
In zijn woning, waar hij maar een enkeling
binnenliet (want hij hield waarschijnlijk
niet van pottenkijkers), lagen overal uit
elkaar gesloopte motoren en apparaten,
waarmee Dirk nog 'iets van plan was'.
Op een goede dag zagen we Dirk in een
soort raderboot door de polder varen!
Aan de zijkanten van zijn boot zaten schoe
pen, die hij door een ingenieuze construc
tie, en in het midden van z'n boot zittend,
met z'n handen kon aandrijven door twee
fietstrappers rond te draaien.
Heel bijzonder!
Als bescherming zette Dirk echt alles in de
verlopen olie, z'n gereedschap, de motor
onderdelen, z'n houten huis. En misschien
zichzelf ook wel, want hij zag er altijd tanig
en gebruind uit. Waarschijnlijk stond hij
daarom ook bekend als Zwarte Dirk.
38
