kind in dikke dekens gewikkeld op haar
schoot en ging er mee naast de koetsier
op de bok zitten. Kuin zelf kroop zwijgend
in de kleine ruimte er achter, zo nu en dan
kreunend van de pijn.
Zo begon de tocht van drie kwartier langs
de winderige gure wegen door de Beem-
ster. Het deed denken aan het beroemde
lied Erlkönig van Goethe, dat gaat over
een vader die met zijn zieke kind op een
paard door de velden jakkert om te ontko
men aan de boze elfenkoningin, waarvan
het kind visioenen ziet. De tekst is vrij kort
daarna door Franz Schubert magistraal in
een lied overgezet.
Ook hier was haast geboden!
Zo nu en dan opende het kind op mijn
moeder's schoot de ogen en zei iets. Dat
verontrustte mijn moeder zeer, want het
kind voelde kennelijk al geen pijn meer en
ze was zo verdoofd, dat ze niet wist waar ze
was en wat er gebeurde.
De boer deed zijn uiterste best om zijn
paard zo hard te laten lopen als mogelijk
was, maar het slot van Goethe's gedicht
was ook hier van toepassing. Bij aankomst
voor het ziekenhuis in Purmerend was er
maar één conclusie mogelijk:
In Ihre Armen das Kind war tot.
ledereen in De Rijp begreep dat het meisje
een onderduikertje moest zijn geweest en
dat Kuin waarschijnlijk voor het verzet ma
teriaal voor explosieven maakte. Maar nie
mand vroeg wat. Ook niet wie de ouders
van dat meisje waren.
Een groot zwijgen hing in het dorp en dat
was ook uit een vorm van lijfsbehoud. Nie
mand had er behoefte aan dat de Grüne
Polizei er zich mee zou gaan bemoeien en
dat er dan nog meer slachtoffers zouden
kunnen vallen.
Na de bevrijding heeft Kuin nog een aan
tal jaren de zaak voortgezet, maar in 1952
werd het hem kennelijk te veel en is het
echtpaar vertrokken.
Elke keer als hij in de spiegel keek en zijn
eigen geteisterde gezicht zag, moet ook
elke keer de herinnering teruggekomen
zijn. Het was een gebroken man, die zijn
drogisterij achter zich liet, en waar toen de
groentebroers Brouwer in zijn getrokken
om er hun zaakte beginnen.
De oorlog maakte ook indirect zijn slacht
offers.
Hans Keuning
31
