Uitzicht naar het zuidwesten. De IJmond met
de Hoogovens.
exemplaar De schubleitjes van nu lijken
wel nieuw, ze glanzen in de zon en er is
geen naam te bekennen. Het geheel ziet er
prachtig uit, onberispelijk bijna.
Weer naar beneden
Na nog een paar rondjes op de omloop stap
ik naar binnen om weer af te dalen. Op de
balustrade vlak boven de entree ontmoet
ik Joke Landman, een van de kerkwachten.
Zij heeft me binnengelaten en gaat me nu
ook weer uitgeleide doen. We kijken de
kerk in en ik vraag me verbaasd af waarom
deze niet open is voor de toeristen, er lopen
er buiten genoeg heb ik net gezien. Ik blijk
een heikel punt te hebben aangesneden.
De kerk is geopend van mei tot en met sep
tember, maar er is een nijpend
tekort aan vrijwilligers. Ze ver
telt: "Maandag zijn we sowieso
gesloten, maar helaas hebben
we daar de dinsdag bij moeten
doen". Ikvraag haar hoe een en
ander in z'n werk gaat. "Wezijn
met een enthousiaste groep en
doen di t bij toerbeurt. Elke vrijwil
liger doet één middag in de veer
tien dagen, van 13.00 tot 16.30".
Op mijn vraag of je lid moet
zijn van de hervormde ge
meenschap antwoordt ze ont
kennend, "enthousiasme en liefde voor ons
cultureel erfgoed, is het enige wat wij vragen.
Als je toch aan het schrijven bent, schrijf maar
op: vrijwilligers zijn van harte welkom en kun
nen zich aanmelden bij Joke Landman op te
lefoonnummer 0299 671778".
Als ze me uitlaat, staat er een toerist op de
stoep die vraagt of hij naar binnen mag.Ter
wijl ik m'n fiets pak, zie ik hoe ze hem teleur
moet stellen.
Zonde eigenlijk. Op de toren mogen we al
niet meer, en met een beetje pech kunnen
we straks door gebrek aan vrijwilligers ook
niet meer fn de kerk. Dat kunnen we toch
niet laten gebeuren..?
Eric Berkhout
De sleutel tot de toren.
(fotoThea Kolsteeg)
28
