Evert deed het anders
Klaas Rood, de knecht van Jan Hop.
Jan Hop en zijn kippen
Jan Hop, de vermaarde naamgever van het
huidige fietspontje heeft het drama met
de veerpont van Spijkerboor niet meege
maakt. Hij was als veerman en kastelein een
levend monument op de pont, met een ver
maardheid die zich uitstrekte tot ver buiten
Spijkerboor. Hij en zijn knecht Klaas Rood
hebben met het trekblok aan de pontkabel
een respectabel aantal "zeemijlen"afgelegd
in hun bijkans levenslange loopbaan op de
pont van Spijkerboor. Ja, toch een loopbaan,
want met het blok in de hand moesten ze
met dribbelpasjes de pont naar de andere
kant te manoeuvreren. Schipperen op de
pont was echt handen- en voetenwerk.
Jan Hop zorgde daarbij heel vaak ook nog
voor een bijzonder kijkspel, tot genoegen
van de passagiers. Dan diepte hij een handje
graankorrels of ongepelde rijst uit zijn jaszak
en liet de meevarende mussen op zijn uit
gestoken hand landen, met als verklarende
conference voor het geamuseerde publiek:
"Effe m'n kippen voeren"
Ook dat stukje folklore is uit het Spijker-
boorse landschap verdwenen. Ik zie het
alleen nog in mijn herinnering. Net als de
pont en zijn bemanning. Jan Hop was er de
"overzetter"van 1911 tot april 1946.
Wat de precieze oorzaak is geweest van de
ondergang van de Spijkerboorse pont is me
niet helemaal duidelijk. Die twee auto's te
gelijk er op? Zou kunnen, maar de pont had
wel ruimschoots drijfvermogen.
Mijn twijfel wordt gevoed doordat ik eerder
menigmaal de "stunt" van Evert Molijn heb
gezien, toen Jaap Knegt als opvolger van Jan
Hop de pont en het Heerenhuis beheerde.
Evert Molijn uitdeNoordbeemster was toen
melkrijder voor de kaasfabriek"DeTijd".
Hij haalde melk op bij onder andere boeren
aan de Spijkerboorse kant van het kanaal.
Met de vrachtauto vol lege melkbussen reed
hij met een rustig gangetje de pont op. Mid
den op het vaartuig remde hij abrupt, ter
wijl op dat moment de pontschipper of zijn
knecht het meertouw aan de Kamerhop-
zijde los gooide. Door het abrupte remmen
schoot als reactie de pont los van de wal en
dreef zonder verdere aandrijving naar het
midden van het kanaal, waar de pontschip
per het trekblok op de kabel zette en met
het bekende handwerk de pont naar de be-
oogde"andere kant"bracht.
Ik denk dat Evert voor de terugkeer met
volle bussen zijn stunt achterwege liet. Op
de heenreis bespaarde hij de pontvoerder er
in elk geval vijftig procent spierkracht mee.
Altijd met gevoel voor timing en zonder on
gelukken!
CorBooy
42
