Een verder ooggetuigenverslag van mijn
loopbaan lijkt mij op het eerste oog niet
passen binnen de doelstellingen van deze
Kroniek. Het - in mijn beleving nog steeds
onnatuurlijk voelend - naderbij komend her
nieuwd Alkmaarderschap (...cirkeltje rond?..)
verschaft mij weliswaar daartoe wel de ruim
te, maar dat aanbod sla ik toch maar even af.
Ik ben een geboren Beemsterling en
mijn vader kwam als keurmeester van
pootaardappelen in de periode 1945 tot
ca.1962 voor zijn werk als controleur regel
matig in De Rijp en Graft. Later als hoofd
controleur bleef hij wel betrokken, maar
het werk werd gedaan door Jan Roet.
Als kind hoorde je dan verhalen over wel 80
tuinders, die met bootjes vanuit het dorp de
polder invoeren en daar, verdeeld over hele
kleine akkertjes, met hun handen en vooral
rug, aardappels pootte en rooiden. Ploegen
ging soms met een gehuurd ketje, en later
met een Agria, maar meestal nog handwerk
met de schop en het mensenbeultje. Po
ten en rooien met een spitje en daarna met
het hondje van het type vuilnisbakkie op de
plecht weer naar huis. Inladen en lossen, alles
met de hand en ze hadden allemaal dezelfde
namen: Nibbering, Blokdijk, Twint, Verdonk,
Stoop (witte en zwarte) en vooral Roelofsen
(één was er ook nog Baron.
Voor wie de Beemster kent met z'n grote,
rechthoekige percelen en vele werkpaarden,
en al gauw McCormick en Massy Ferguson-
trekkers als beeld van de akkerbouw had,
leken die verhalen over De Rijp alsof ze ont
snapt waren uit de geschiedenisboekjes. Dat
beeld werd alleen maar versterkt door het
gemopper van m'n vader dat -ie voor een
klein partijtje piepers van o/isha (i50om2...)
helemaal naar Siberië moest (is eilandje on
der aan de Ley, en een half uur varen met het
NAK-bootje). Toen in 1967 tijdens een plots
opstekende storm dat zelfde NAK-bootje met
keurmeester Cor Kooy en alle keuringscertif-
caten op de Leye kopje onder ging, was die
daar ook niet blij mee, maar voor mij was
dit een toppunt van romantiek en droeg een
grote bouwsteen bij om te gaan wonen op de
piekwaar ik nu woon.
.zoals elke vader droomde mijn vader ook van
een opvolger en maakte daar zelfs foto's van.
In de voetsporen van
Heel bijzonder en grappig vond ik het om
later (zo'n beetje na 1980) woningen te ver
kopen of te taxeren die nog bewoond wa
ren geweest (of net voor de drempel van de
Mieuwijdt bewoond werden) door die zelfde
tuinders waar m'n vader ooit de aardappels
keurde. Toch een beetje als een soort opvol-
58
