had, was niet meer te zien. Oud fotomate
riaal toont aan dat het pand, ergens begin
jaren dertig, een gedaantewisseling moet
hebben ondergaan. Waarschijnlijk was de
klokvorm dermate slecht dat deze langs de
bestaande, achterliggende daklijn, werd af
gezaagd.
Kijken we naar de foto hieronder, dan zien
we in één oogopslag waar dit toe heeft
Cees Muijs begon met behulp van zijn va
der en enkele zzp'ers aan deze monsterklus,
die meer dan een jaar in beslag zou nemen.
Eigenlijk is bij de restauratie de hele woning
binnenste buiten gekeerd. Zaken als de
goten, de dakkapel, de elektrische installa
tie en de kozijnen op de eerste verdieping,
waren allemaal zwaar verouderd of aan
getast door de tijd. Het dakhout was voor
Rechtestraat (10)2 zoals het eruitzag begin jaren vijftig.
geleid: de vreemde, brede lijsten die met
overstek zijn aangebracht op de windveren,
in een poging een klokgevel te suggereren.
Deze inspanning liet echter onverlet dat
de verhoudingen geheel zoek raakten. Een
lapmiddel eigenlijk, maar wel weer passend
in een tijd waarin het werd uitgevoerd. Het
leek tot doel te hebben de armoede enigs
zins te verhullen en in het jargon spreekt
men dan ook van een verarmde gevel.
Die vreemde uitdossing - met als enige va
riatie een crème i.p.v. een groen topschot
- heeft tot het voorjaar van 2004 geduurd.
vijftig procent verrot en ook enkele spanten
moesten worden vernieuwd. Muijs maakte
hiervoor - geheel in stijl - gebruik van hoog
waardig grenen. Er werd voor gekozen om
het dak van buitenaf te isoleren met PUR-
platen, zodat het dakbeschot aan de bin
nenkant zichtbaar bleef. Ook kwam er on
der de smuiger een speciale constructie om
er voor te zorgen dat deze niet verzakte.
Daar de voorgevelplanken nog niet zo lang
geleden waren vervangen, waren deze niet
rot, maar omdat het restauratieplan Wes
tern red cedar voorschreef, verdwenen ze
toch in de afvalbak.
50
