rma
naam Rijnberk was en ze uit de buurt van
Vianen kwam. Juf was gewoon het zeven
de lid van het gezin en deed ook aan alles
mee. Het was een al wat oudere vrouw, die
in de tijd dat ik haar meemaakte, veelvul
dig aan opvliegers leed, waarmee de toch
al blozende kleur van haar gelaat nog ro
der werd.
Het was vanzelfsprekend dat dokter Her
inga overdag bijna altijd onderweg naar
zijn patiënten was. Kort na de oorlog had
hij een Engelse auto van het merk Hillman
toegewezen gekregen, en zeer tevreden
reed hij daar mee door de Schermer.
Wat auto's betreft had hij maar één wens:
ze moesten een schuifdak hebben, want
hij hield er van dat onder het rijden er fris
se lucht langs zijn al zeer kale schedel kon
waaien.
Voor hij vertrok gaf hij aan zijn vrouw of
aan Juf op waar hij naar toe ging, zodat
ze hem konden bereiken als er een nood
melding binnenkwam. De meeste boeren
in de Schermer hadden toentertijd al een
telefoon met een heuse nummerschijf. De
automatisering was net begonnen toen de
oorlog uitbrak en dat betekende dat je nu
dag en nacht kon bellen, zonder tussen
komst van een juffrouw in een telefoon
centrale.
In de loop van de middag kwam hij dan
weer thuis en verdween meestal meteen
in zijn spreekkamer om daar voornamelijk
bezig te zijn met het bereiden van de drank
jes en poeders, die hij die dag had voorge
schreven.
Vaak kwam hij even de woonkamer binnen
lopen met een vijzel, zette die midden op
tafel en zei: 'twintig!' of'dertig!' al naar het
aantal poeders dat gemaakt moest worden.
Op het buffet lag permanent een stapeltje
poederpapiertjes klaar. Iemand van het ge
zin pakte deze en legde het gevraagde aan
tal papiertjes voor zich op tafel uit. Vervol
gens werd, geheel op het oog, de inhoud
van de vijzel met een theelepeltje verdeeld
De praktijk aan de Noordervaart 132 in Stompetoren.
20
