DOKTER HERINGA
In de jaren vlak na de oorlog - de tweede helft van de veertiger jaren - was ik kind aan huis in
de dokterswoning in Stompetoren, die aan de rustige kant van de Noordervaart stond.
Daar, halverwege de kerk en de melkfabriek, woonde dokter Hidde Heringa met zijn gezin.
Ik kwam er of ik was er, want dokter Heringa was mijn aanstaande schoonvader.
Zo maakte ik aan den lijve mee, hoe het toeging in die dagen in een dokterspraktijk op het
platteland van een Hollandse polder.
De praktijkwoning was vrij groot met zijn
salonachtige kamer-en-suite, serre en gro
te woonkeuken, maar het praktijkgedeelte
bestond uit niet meer dan een spreekka
mer en een kleine apotheekruimte. Een
wachtkamer voor patiënten was er niet.
In de gang naast de deur naar de spreek
kamer stond een zware, donkerbruine
houten bank, waar een wachtende patiënt
op kon gaan zitten. Naast de bank, tegen
de muur, hing de telefoon.
Nu kwamen er ook maar zelden patiënten
op het spreekuur, want dokter Heringa
bezocht zijn patiënten, in plaats
van dat zij hem opzochten.
Dat was ook wel begrijpe
lijk, want in Stompeto
ren zelf woonden maar
weinig mensen. De dok
terspraktijk besloeg ver
reweg het grootste deel
van de Schermer en als ie
mand een dokter nodig had
was het eenvoudiger, dat
de dokter met zijn autootje
naar de patient reed,
dan dat de zieke zelf
maar moest zien hoe
hij in Stompetoren
kwam. Want het enig
mogelijk bruikbare
vervoermiddel in die
dagen was de fiets.
En wat het bete
kende om langs de
grotendeels kale wegen van de polder
te moeten fietsen, had ik zelf maar al te
zeer ervaren, toen ik nog elke dag door de
Schermer naar Alkmaar fietste om daar de
HBS te bezoeken. En zeker als je je niet lek
ker voelde, want waarom ging je anders
naar een dokter?
Het gezin Heringa bestond uit vader Hid
de, moeder Miep, de zonen Hidde en Goof
en de dochters Martje en Mieke.
In die dagen was het gebruikelijk, dat de
doktersvrouw als een soort assistente fun
geerde als dat nodig was en de telefoon
aannam.
Moeder Miep had al gauw in de gaten
dat dit wel wat veel van haar vergde,
in combinatie met het opvoeden van
de kinderen. Bovendien was zij ge
veld door een ernstige ziekte na de
geboorte van Mieke. Er kwam een
huishoudster voor dag en nacht
in huis, die het grootste deel van
het huishoudelijke werk van
haar overnam. Dat
was Juf. Zo werd ze
door de kinderen ge
noemd en het heeft
lang geduurd voor ik
wist, dat haar achter-
Dokter Heringa in 1942
n.a.v. zijn 25-jarig
jubileum.
19
