de lucht inschieten. Het gaf een mooi ge
zicht, als vallende sterren trokken ze hun
fonkelende streep door de nacht, je zou
bijna een wens hebben gedaan, zoals dat
bij een echte vallende ster gebruikelijk is
en waarbij je het eigen gezin en jezelf ge
zondheid en geluk toewenst.
Jan Koppen jr. 1940
Nadat de kinderen naar bed waren gegaan,
bleven Jan en Mammie nog lang luisteren
naar de radio. Pas laat waren ze gaan sla
pen. Midden in de nacht, rond drie uur 's
nachts, had er opeens een hevig gebonk
op de deur geklonken en de bel rinkelde
continue. Het eerste wat door hun hoofd
schoot was dat er iets ergs moest zijn ge
beurd en dat de dokter dringend nodig
was. Voor het huis stonden een aantal po
litieagenten en een militair. Nadat ze het
huis waren binnengekomen, maakten ze
bekend dat de dokter en zijn vrouw on
der arrest stonden omdat ze lichtkogels
hadden afgeschoten en daarmee signalen
afgegeven aan Duitse vliegtuigen. Verbijs
tering alom. Jan wist niet eens hoe een
lichtkogel er van dichtbij uit zag, laat staan
dat hij zou weten hoe zoiets afgeschoten
moest worden.
'Dit moet een misverstand zijn,' bracht Jan
op. 'Laat mij burgemeester Van Staveren
bellen. Hij zal verklaren dat ons niets te
verwijten valt.' Een van de mannen schud
de nee. 'Meneer Koppen, burgemeester
Van Staveren heeft zelf uw arrestatie bevo-
len.'De monden van Jan en Mammie vielen
open. Het was nauwelijks te bevatten maar
ze beseften wel dat op dat moment een
zeer dierbare vriendschap in duigen viel.
Er was verder geen argument tegenin te
brengen, de heren van het arrestatieteam
waren niet te vermurwen. Het echtpaar
kreeg een kwartier om wat spullen bijeen
te rapen en zich aan te kleden waarna ze in
een auto werden afgevoerd in de richting
van Fort Spijkerboor. Onderweg zweeg
het echtpaar, ze waren beiden sprakeloos,
de vernedering was te groot om geuit te
worden. Van gerespecteerd burger waren
zij gedegradeerd tot landverrader.
In fort Spijkerboor bleken met name leden
van de NSB geïnterneerd te zijn. Later zou
Mammie niet zonder trots vertellen dat ze
naast mevrouw Rost van Tonningen in het
stro had gezeten, ledereen die daar zat,
was woedend over hetgeen ze was aange
daan. Het oude Nederland had ze, zo voel
de het, abrupt verstoten. Zo ontstond een
giftige mix van rancune en vastberaden
heid om zich te wreken. De geïnterneerde
NSB'ers gingen gelijk aan het werk om de
niet NSB'ers te overtuigen van het belang
lid te worden, om het nieuwe Nederland
mede gestalte te geven.
Na de capitulatie werden alle geïnterneer
den vrijgelaten. Mammie was al eerder vrij
gekomen en nu arrangeerde ze een chauf-
149
