gen in de schuit, want pa had altijd wel
geiten op het land en die waren eerder in
de schuit dan je er zelf uit was. Ze mochten
natuurlijk niet bij het geldkistje kunnen
komen, anders zouden ze al het papieren
geld opvreten.
Als de koeien voor het eerst naar het
land moesten, was het een heel spekta
kel om ze in bedwang te houden voor ze
vaststonden in de praam. Maar eer ze van
stal gingen deed pa de pet van z'n hoofd
en zegende alle koeien met wijwater door
gebruik te maken van een palmtak. Als ik
dit vertel tegen jongelui van de landbouw
school dan moeten ze een beetje lachen.
Maar toch, hoe het de R.K.-kerk ook zal
vergaan in de toekomst, zo lang ik boer
ben krijgen ze van mij de zegen als ze naar
buiten gaan en wel op dezelfde manier als
pa het deed. Of het ergens voor helpt? Ik
kan het niet bewijzen, wel weet ik dat het
geen kwaad kan. Hoogstens slaan ze met
hun staart als de druppels wijwater op hun
rug vallen.
De grotere boeren met ongeveer 25
koeien hadden vroeger allemaal een meid
en een knecht in dienst. Vele advertenties
stonden in de krant met:'Meisje gevraagd
voor dag en nacht liefst goed kunnen
de melken'. Bij zo'n betrekking ging je 's
morgens om vijf uur al het in land om de
koeien op te halen naar het bon waar ze
gemolken werden en 's avonds was het
geen televisie kijken maar kousen stoppen
of andere handwerkklusjes doen. De meid
en de knecht werden ook wel eens groot
met elkaar, dan werden ze gescheiden en
moest er maar één van de twee thuis in de
kost gaan. Slapen van verliefde paartjes
onder één dak hoorde niet en zelfs in de
bruidsdagen was dit leek wel een dood
zonde. Toch heb ik vele echtparen gekend,
die elkaar als meid en knecht hebben ge
vonden.
In de schoolbanken
De tijd van de lei met de griffel hebben wij
niet meegemaakt, maar wel die van pen en
inktpot. Thuis moest een inktlap in elkaar
genaaid worden om de pen af te vegen,
want er kwam nogal eens een inktvlek op
het schrift terecht vanwege te diep indo
pen.
Wij zijn altijd op klompen lopende naar
school gegaan. Een fiets was voor school
kinderen een luxe en op schoenen liep je
alleen zondags. Het was ook de gewoonte
om's morgens eerst naar de H. Mis te gaan.
Op school werd dit keurig op een statistiek
bijgehouden. Wie veel naar de kerk ging,
kreeg een mooi plaatje om in het kerk
boek te doen. We bleven ook altijd over op
Familie arbeid
69
