werd mijn ouderlijke woning gebouwd.
Deze locatie, dus bovenop een sloot, en te
licht onderheien, zijn de mogelijke oorza
ken van de scheefstand. Het stukje straat
waaraan deze drie huizen staan heette
overigens heel lang, zeker tot begin jaren
60, Keizerbuurt in plaats van Nieuwland.
Mijn vader en moeder kochten na hun
trouwen een woning op de Keizerbuurt,
maar na acht jaar vonden ze het welle
tjes. Het huisje aan de waterkant, in 1958
gekocht van Koos Verdonk, werd na de
tweede gezinsuitbreiding echt te klein;
een andere reden was dat dit stukje Kei
zerbuurt er niet bepaald op vooruitging.
Allengs trokken de bewoners er weg en
steeds meer panden werden gesloopt of
dichtgespijkerd. Het ademde gewoon ar-
Nieuwland 10,12 en 14. Anno 2009.
moede uit. Als toentertijd iemand vertelde
van zins te zijn om op de Buurtjes te gaan
wonen, werd hij of zij vol ongeloof aange
keken.
De Buurtjes? Daar ga je toch zeker niet wo
nen?
Dit heeft trouwens nog lang geduurd; me
nig Rijper kwam er nooit want 'daar' ston
den de krotten en had je niks te zoeken.
Toch zagen mijn ouders een verhuizing
naar het Nieuwland als een vooruitgang.
Gerrit Kroon, de toenmalige bewoner
van Nieuwland 10, was een plaatselijke
beroepsvisser die het niet helemaal kon
vinden in De Rijp. Hij had al eerder op het
Nieuwland gewoond, toen als eerste be
woner van nummer 14, maar was vertrok
ken om in Jisp zijn geluk te beproeven. De
vissen bleken daar echter niet groter, dus
keerde hij terug naar het Nieuwland. Om
dat nummer 14 ondertussen bezet was,
werd het Nieuwland 10. Zijn norse karakter
en dubieuze sympathieën, maakten dat
lang niet iedereen daar blij mee was. Ook
voor zijn gewoonte
om met weinig wind
de rookkast aan te
steken, kreeg hij de
handen niet op el
kaar. Zo gebeurde
het dat men zomer
dag de ramen dicht
hield omdat Kroon
paling aan het roken
was.
Hij overleed in 1962
en zijn vrouw Hille 4
jaar later. Zodoende
kwam het huisje, dat
altijd verhuurd was
geweest, op de vrije
markt. Eind 1966 te
kenden mijn ouders
het koopcontract. Fien de Jong vertelde
hen bij de verkoop dat er op de plek van
het huis vroeger een schuur had gestaan
die'de Viool'heette. Reden voor mijn vader
om de naam op een stuk wane deel te laten
schilderen en aan de gevel te bevestigen.
174
