kon worden: rijtjeshuizen. Deze hadden
echter nog geen invloed op het uitzicht
achterom, staande in de achtertuinen van
het Vlaander en de Venbuurt. Tussen de
fruitbomen en windsingels door, kon je zo
naar Spijkerboor kijken. De enige bouw
werken welke die wijde blik onderbra
ken waren de schuren van Beumer op de
Zuiddijk en de tribune van voetbalclub (D)
R.E.O., die ongeveer op de plek stond waar
nu het appartementencomplex 'De Dil
lenburg' staat. Maar het duurde niet lang
voordat dit uitzicht helemaal verdwenen
was.
Er moest een ontsluitingsweg komen van
af het oude dorp naar het zuid. Een van de
plannen was om de Julianalaan door te
trekken, over de Lievelandsbuurt naar het
Nieuwland, maar hier werd toch van afge
zien. Een ander, nog rigoureuzer plan, was
om vanaf het zuid, dwars over de Lieve
landsbuurt, door Vlaander 1, en de schuur
van Vlaander 8 heen te gaan. Vervolgens
over de Kerkstraat en de Rijpsloot om uit
eindelijk uit te komen voor de bibliotheek
in de Rechtestraat. Ook dit plan haalde het
gelukkig niet en in plaats daarvan moest
Vlaander 3 wijken voor de expansiedrift
van de gemeente De Rijp.
Helemaal raar was deze keuze niet want
het pandje, ondertussen bewoond door
Herman de Haardt, was oud en verkeerde
in slechte staat. In 1968 werd het gesloopt
en de Haardt kreeg van de gemeente een
huis toegewezen aan de Julianalaan. De
eerste hindernis was geslecht maar om
daadwerkelijk op het zuid te komen was er
nog een stuk van een kleine zestig meter
te gaan dat ook in particuliere handen was.
Dit stuk was eigendom van Jan Twint. Hij
was de gemeente voor geweest door de
boomgaard van Siem Hottentot te kopen
en kon hier later, op aangeven van burge
meester Over de Linden, een huis te bou
wen. Om er te komen was aan het einde
van de Lievelandsbuurt, links langs de sloot
naast de voormalige slagerij, een pad naar
die boomgaard. Het opendoen van twee
hekken echter, maakte deze toegang vrij
omslachtig dus Twint kon zich wel vinden
in een recht van overpad-overeenkomst
met de gemeente.
Als tegenprestatie zorgde de gemeente
op haar beurt voor de verbreding en het
onderhoud van de brug zodat hij vanaf
het zuid, met een auto, bij zijn toekom
stige woning kon komen. Eind 1968 waren
alle formaliteiten geregeld en in 1969 is
het pad aangelegd. Met veel gevoel voor
historische waarden en een knipoog naar
de voerman op een hondenwagen -een
snorder- werd het paadje Snorderspad ge
doopt.
In 2005 is er een nieuw huis gebouwd
op de plaats van Hottentot. Het eerder ge
noemde pad langs de sloot werd als tuin bij
dit huis getrokken, en de vijfduims-klinkers
die hier uitkwamen vervingen de dertig bij
dertig tegels als een soort cadeau omdat
het pad 25 jaar bestond. Jan Twint is ove
rigens nog steeds eigenaar van dit stukje
Snorderspad.
Voor mij is dit pad er trouwens altijd ge
weest; na het eerste bruggetje door het
knikje en dan doemde daar recht voor je
een stenen kolos op; de nieuwe Rabobank,
dat overigens toen nog Raiffeisen-Boeren-
leenbank heette.
Het bovengenoemde knikje levert nu,
in combinatie met de nieuw geplaatste
palenschutting, af en toe best gevaarlijke
situaties op. Hij is er trouwens wel bewust
ingemaakt, die knik, want zonder had het
pad vlak langs het raam van de woning
gelopen en kon je precies zien wat de pot
schafte in huize Hottentot.
De ontwikkelingen in De Rijp kwamen in
een stroomversnelling terecht: halverwege
196
