lege jeneverflessen die na zijn dood in de
woning werden aangetroffen zijn begrafe
nis is betaald.
Op 93-jarige leeftijd viel hij tijdens het
leeghalen van de dakgoot van de ladder
en brak zijn been. Hij kwam terecht in het
Liduina-ziekenhuis in Purmerend. Dit bleek
echter een veel te schone omgeving voor
Sam. Een longontsteking werd hem fataal
in een van de laatste oorlogsjaren.
De Vuurtoren in 1960.
Het pand werd na zijn overlijden gede
gradeerd tot schuur van de familie Nibbe-
ring. Het heeft daarna overigens nog wel
een tijdje dienst gedaan als woning voor
Albert van Petten en zijn Olga nadat die
door moeder Trui de deur waren gewezen.
Omdat het toen toch weer bewoonbaar
was, zag Henk Mul er wel brood in en heeft
er met vrouw en kinderen nog een aantal
jaren gewoond, voordat ze naar't Achter
om, achter het Oosteinde verhuisden.
Ondanks het feit dat het een klein huisje
was, stond een nieuwe gegadigde direct
klaar: Gerard Taam, beter bekend als 'Ek'
of Ekkie, en zoon van Gerrit Taam. Beiden
kwamen we al tegen aan de overkant, op
Venbuurt 2. Na zijn trouwen in 1959 betrok
hij het samen met Annie Twint, en twee
jaar later werd er een kas naast gezet om
groente in te verbouwen.
Halverwege de jaren zestig werd de
Vuurtoren gesloopt met behulp van de
krotopruimingspremie en in 1966 verrees
er een nieuw huis. Ook de naastgelegen
kas moest wijken voor een grote schuur.
Ek Taam begon in 1965 met tulpenbol
len. 's Winters ging in de schuur de tegel
vloer eruit en verbouwde hij witlof. In 1996
moest het bollenbedrijf noodgedwongen
stoppen. Het voldeed niet langer aan de
Hinderwet en milieueisen, en om hiermee
weer in de pas te lopen zou een mega-in-
vestering vergen.
Op hetzelfde erf, maar dan helemaal rechts
op de rooilijn, stond een oud, groen, me
rendeels houten huisje. Hierin woonde
-we kwamen hem al tegen- Daan Hoek,
de vader van de ook al eerder besproken
Piegem. Nadat de oude Daan in 1957 was
overleden bleven Piegem en zijn broer
Niek hier achter.
Het pandje, waar voorin de schoenma
kerij was gevestigd, werd door allerlei af
dakjes verbonden met een stenen gebouw
een stuk daarachter. Hierin stonden de gei
ten van Niek, die ook wel Sastebek werd
genoemd. Deze bijnaam kreeg hij bij de
voetbal. Niek was een fervente voetballer
die, als de veldposities verdeeld werden,
de trainer altijd vroeg: 'ik als vaste back?'
Door een licht spraakgebrek verhaspelde
hij de woorden en binnen de kortste keren
noemde men hem Sastebek. Hij is trou
wens niet oud geworden: in 1962 stierf hij
op 50 jarige leeftijd.
Het stuk grond en het huisje waren ei
gendom van Jaap Hop, die er voorheen
een paardenslagerij had. EkTaam kocht de
grond en opstal, Piegem verhuisde naar
het Vlaander aan de overkant, en net voor
dat de nog piepjonge stichting "Redt De
Rijp" kon ingrijpen was het pand al van de
aardbodem verdwenen.
Het achterste stenen gebouwtje heeft
194
