kondigde verscherping van de toezicht op
drankmisbruik, het sluiten van de pubs op
zondag en het vijf keer zo duur maken van
de tapvergunningen leidde tot de eerste
burgeropstand van Chicago, resultaat één
dode en 60 arrestanten.
In hetzelfde jaar werd besloten de 'stra
ten' 4 tot 6 voet te verhogen. Enkele ste
nen gebouwen werden opgetild, maar
van andere stenen gebouwen werd de
begane grond plotseling de kelder. Doch
de meeste gebouwen en woningen (pine
cottages) waren van hout waarvan het op
tillen geen grote bezwaren opleverden, of
ze bleven eenvoudigweg in de vochtige
diepte staan. De houten gebouwen wer
den de stad noodlottig in 1871, toen een
groot deel van de stad in vlammen op
ging. De verhoging van de 'straten' (met
grind en puinslag!) werd noodzakelijk om
dat ze zo modderig waren geworden dat
soms karren er geheel in verdwenen. Men
noemden de straten 'The fastest route to
China'en iemand had zelfs een bord opge
hangen met de tekst:'No Bottom Here'. De
stad werd dan ook niet voor niets de meest
smerige stad van Amerika genoemd. De
'straten' kenden de houten trottoirs zoals
in wildwestfilms zijn te zien. Onder deze
zogenaamde 'plank roads' voerde men de
vuiligheid af, een open riool al het ware,
die afvoerden op Chicago River. Daaruit
werd weer water onttrokken voor drink
water, dus werd er tegelijkertijd besloten
om de inlaatvoorziening voor het drink
water twee mijl verder in Lake Michigan
te verplaatsen. Tussen het kunstmatige
eiland en de kust werd een manshoge tun
nel gemetseld. Met de ophoging werd ook
voor het eerst een ondergronds riool aan
gelegd. Al met al een bedrijvige stad waar
zelfs windmolens draaiden, de molen van
Jan de Jong (John De Young) die van 20
meter diepte water oppompte voor de ver
koop aan de buurt en dan was er nog de
meelmolen van Al VandenBerg. Of Jacob
ook bij de molens heeft gesolliciteerd is
niet bekend, de meeste nieuwkomers gin
gen in de haven werken of kwamen in de
houtindustrie terecht. Een populair beroep
was'shingle maker', het maken van houten
spanen welke als dakbedekking dienden.
Het was een snel te leren beroep en de
vraag ernaar was groot.
Hoe verging het Jacob verder?
Jacob pakte allerlei werk aan want
er moest geld op de plank komen,
want er vonden intussen binnen het
gezin geboorten plaats in Chicago:
Derrick in 1855, William in 1858, Cornelis in
1859, Peter in 1861, Simon in 1863, Corne-
lia in 1866 en Jacob in 1869. Met de twee
kinderen die ze uit Nederland hadden
meegebracht bestond het gezin uit negen
kinderen.
Het gezin maakte ook de Burgeroorlog
(1861-65) mee van de 11 zuidelijke (slaver
nij-) staten. De oorlog, waaraan de kers
verse Abraham Lincoln deelnam, kostten
620.000 soldaten het leven en een onbe
kend aantal burgerslachtoffers. Hoewel de
oorlog niet in het noorden woedde moe
ten toch de gevolgen, in de vorm van een
economische crisis (1857-1874), voelbaar
zijn geweest. In ieder geval eindigde met
de oorlog ook de slavernij in de Verenigde
Staten. Ondanks alle tegenslagen raakten
Jacob en Maartje aardig ingeburgerd en
gingen zich weldra'Hook'noemen en wer
den onder die naam in de Amerikaanse
samenleving opgenomen. Ook hun voor
namen ondergingen veranderingen en
werden Amerikaanser. Het ging Jacob goed
want hij schreef, als een van de weinigen
landverhuizers, een optimistische brief aan
de burgemeester van Ursem. Deze schreef
aan het Ministerie van Binnenlandse Za-
145