Michiel had toen al voor een eigen weg
gekozen; hij volgde in Zürich een ingeni
eursopleiding en stichtte in Hengelo een
eigen bedrijf, de'Fabriek van Meetwerktui
gen Dr. M. de Wit'. In 1946 droeg Jan op zijn
beurt de leiding van de houthandel over
aan de zoon uit zijn eerste huwelijk, Wil-
liam. Om deze te onderscheiden van zijn
grootvader werd hij in de familie 'de jonge
William' genoemd. Beide heren lieten het
bedrijf echter niet met de tijd meegaan,
waardoor het op de houtmarkt een steeds
slechtere positie kreeg. In 1982 stopte het
bedrijf. Dreigende sloop van het -als mo
nument inmiddels waardevolle- complex
kon worden voorkomen. Alle loodsen en
personeelswoningen waren nog in hun
oude vorm aanwezig. Nadat molen De Ster
op zijn nog aanwezige onderbouw werd
herbouwd, had Utrecht er een prachtig in
dustrieel monument bij, het enige (vrijwel)
compleet bewaard gebleven houtzaagmo
len- en houthandelscomplex in ons land.
Marlies Dik-de Wit met in haar handen het huweiijksbord uit 1759 van haar voor
ouders (vgl. afbeelding 2)
Een gesprek met Marlies Dik-de Wit
We spreken met haar in haar ruime en ge
zellige flat in Soest.5 We zien veel boeken,
wat antiek meubilair en -in haar werkka
mer- de op hout geschilderde portretten
van haar overgrootouders Willem Jan de
Wit en Cornelia Pont. Na elke korte vraag
van onze kant -vet gedrukt- volgt steeds
haar uitvoerig antwoord.
Kun je iets over jezelf vertellen
"Mijn vader vond het niet nodig om mijn
halfbroer William of mij te laten studeren.
Hij had dat zelf ook niet gedaan. Als kin
deren kwam je daar niet tegen in opstand.
Bovendien vond William het leuk om bij
pappa in de zaak te komen en hij taalde
niet naar studeren.
89
