RADIO IN DE RIJP
Weer een stuk ontsproten aan de herinnering van Hans Keuning uit Zeijen. Over de radio
distributie. De aanleg vond plaats in het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw. Het
systeem werkte op basis van een radio-ontvanger, die Piet Zee gebouwd had en waarmee hij
radio Hilversum kon ontvangen, waarvan het signaal dan via versterkers werd doorgegeven
aan de aangeslotenen. Deze hadden een kastje aan de muur met een paar standen en een
volumeregelaar.
Zo ver als ik mij terug kan herinneren
stond er een roodbruine kast, uit bakeliet
vervaardigd, met bovenop een verlichte
draaischijf met cijfers in onze achterka
mer. Dat was onze Philipsradio waarop een
losse ronde luidspreker was aangesloten
en waarmee je na veel draaien aan de cij-
ferschijf radiostations kon ontvangen, die
zich boven het geruis en gekraak uit wis
ten te wringen. Om dat geluid op te van
gen stond er op ca. 20 meter achter ons
huis in de tuin een mast, die even hoog
was als het huis en waar vanaf een lange
koperdraad de eigenlijke antenne was om
zelfs radio Beromuenster uit Zwitserland of
Droitwich uit Engeland te kunnen ontvan
gen. Maar voor ons was alleen Hilversum
van belang, waar aan het eind van de zon
dagmiddag mijn favoriete hoorspel over
Ome Keesje werd uitgezonden.
Wij behoorden tot de bevoorrechten in
het dorp, want slechts weinigen hadden
een heuse radio. Daar kwam pas veran
dering in toen Piet Zee, die aan de Rech-
testraat woonde, vlak bij het postkantoor
en die de eerste was die in radio's handel
de, besloot een radiodistributienet aan te
leggen. Ik zie nog hoe hij van huis tot huis
een draad aanlegde, die over isolatoren
liep en waarvan elke bewoner van de zo
gebruikte huisgevels een eigen aftakking
kon krijgen. Men kreeg dan een bruine
wandschakelaar, waar een volumeregelaar
op zat, in de woonkamer met een eenvou
dige luidspreker er bij en kon zo radio Hil
versum horen.
Dat was al een hele vooruitgang, want
nu konden de tuinders om half één zelf
de land- en tuinbouwberichten horen
en daarbij wat de weersverwachting was
voor die dag. En ook van het wereldnieuws
raakte men nu veel sneller op de hoogte
dankzij de sonore stem van omroeper
Bakker Schut, die de nieuwsberichten ver
zorgd door het bureau Vaz Dias (later het
ANP) de ether insprak.
Bijkomend waren de overige program
ma-onderdelen, zoals het Omroeporkest
onder leiding van NicoTreep, de naaicur
sus door Ida de Leeuw van Rees of het
vragenuurtje van Oom Henk. Elke omroep
had zijn eigen kinderprogramma, waarvan
AVRO's Antoinette van Dijk een van mijn
favorieten was, want zij kon heel boeiend
vertellen. Het kinderprogramma van de
NCRV kon mij minder bekoren, want daar
werden kinderen, waarover ouders een
brief hadden gestuurd, open en bloot of
geprezen ("een pluim!") of gekapitteld
("een tik op de bel", waarna er een soort
gonggeluid uit de luidspreker kwam). Maar
de liedjes van het AVRO kinderkoor onder
leiding van Jacob Hamel waren bekend en
geliefd en die zongen we zelfs op school.
Helaas zijn we die vergeten, want wie kan
nog "Jarig Jetje zou tracteren" of de "Klep
permars" zingen?
Na enkele jaren besloot Piet Zee de ser
vice aan zijn klanten uit te breiden door 's
avonds tussen 7 en 8 uur een eigen pro-
83
