maken. "Ik ben net 'n boodschappenjongen
op de Zaan", glimlacht Masereeuw genoeg
lijk. "Een paar blikken verf hier, 'n vat olie
daar. Vijf zakken varkensmeel hot, tien blik
ken carbolineum her. Bloem links, lijnkoeken
rechts. Platen triplex en stopverf, loodwit en
weet-ik-veel: tatatarata! hier is de schipper.
Wie heb d'r nog deklast, want de schuit ligt
voor de wal!"
Waar zijn de Koophandel i t/m 7 gebleven?
De 1, de 6 en de 7 zijn in 1952 naar Suri
name verkocht en verscheept (en zijn tot
op heden niet terug gevonden), de 2 ligt in
Groningen (en wordt opgeknapt), de 3 ligt
in het centrum van Londen, de 5 ligt iets
verderop in deThames bij Reading, en de
4 is spoorloos.
De schippers
Als we terugkijken zijn in de geschiedenis
van de Firma S. Visser de schippers -naast
de grondlegger van het bedrijf Simon Vis
ser Fzn- de echte "helden" van het verhaal.
Al zullen zij dat destijds zelf waarschijnlijk
zo niet hebben ervaren.
Wat maakte het werk van de schippers
zwaar en bijzonder?
De schippers, en zeker de schippers die op
Rotterdam voeren op de Koophandel 1 t/m
4, waren om te beginnen de hele week weg.
Op maandagochtend werden voor dag en
dauw om 5.00 uur de Kromhout-motoren
met een enorme knal gestart en zaterdag
aan het eind van de middag begon na een
week varen het weekend. En dat 51 weken
per jaar, en dat voor een aantal schippers
meer dan 40 jaar achter elkaar.
De vaartocht naar Rotterdam duurde 10
uur, in de zomer maar ook hartje winter.
Aan het begin van de vorige eeuw zonder
stuurhuis, gewoon in de open lucht. Later
met stuurhuis (een "houten hokkie"), maar
zonder kachel. Aan boord geen sanitair
(slechts een melkbus met water) en geen
kookgelegenheid (anders dan een pitje
om koffie en thee te zetten). Voorin het
