I
1UW,
jepalen.
szig wa
lt, want
at maar
met z'n
die wel
sgegons,
laar het
en geen
i wist te
tendeur
i we ge-
aar nee
e raam-
eur ten-
'as men
ad men
lampjes
•lijk een
wel voor
aren als
l we aan
ekomen.
Maar daar was het nog niet mee gezegd,
want toen kwam de grootste grap nog.
Dieuw, als negerin, moest afgeschminkt
worden en de grimeur was intussen
zonder wat te zeggen verdwenen, zodat
haar man de vetpot op moest nemen
en haar zoveel mogelijk afschminkte.
Intussen zocht ieder naar z'n koffer en
hier hoorde je gerommel en daar gemop
per omdat er maar één lampje aanwezig
was. En Jo zocht naar z'n broek, waar
Jaan mee aan de andere kant over haar
arm stond. Die wou naar huis, uit de
bende vandaan, maar Jo jammerde 'ik
In het midden staand Piet Kluft.
Van links naar rechts: onbekend, Ger de Reus
Jong, D. Kluft-Kan, Piet Kluft, Geer Lakeman-
kan toch niet in m'n onderbroek over
straat' en zo ging het maar door. Miss
Pelle (de negerin, DM) voelde zich toen
ze op straat liep zo'n zesde rangs artiest
uit een kroeg en haar man had de damp
in, want toen ze thuis kwamen heeft hij
nog anderhalf uur werk gehad om haar
schoon te maken. Welnu dames en he
ren, ik schei er uit met het weergeven
van de avond'.
Naar de schouwburg in Amsterdam
(mevr. A. de Jong-Visser 1)
Het jaarlijkse bezoek van Amicitia aan
de schouwburg in Amsterdam gaf in
1955 aanleiding tot een uitgebreid ver
haal in de notulen. 'De bus was te duur,
dus werd besloten met de auto's van de
Reus en Lakeman te gaan. Nu dit hield
wat eer we weg waren, wie er met Gert
en wie met Dirk. Stroomer zegt ik heb
een zeer been, ik ga niet met die auto
van Gert, ik wil met Dirk. Alzo gebeurde
het. Freek met de tante's in de auto. Tot
Amsterdam ging dat
goed, maar toen kwam
het. Gert die voor reed,
dacht ik zet m'n wagen
op het Beursplein, dat
is veiliger en dan ver
der met de tram. Dus
allemaal het bakkie
uit, maar de tijd was
kort, met de tram ko
men we nooit op tijd,
dus hijs allemaal weer
in de bak en daar ging
het naar de Stads
schouwburg. Precies 8
uur kwamen we daar
aan, maar geen spoor
rT van Dirk, die inmid-
Lor tlartog, Jo de
Kluft, Iep de Reus dels was doorgereden.
Nou jongens wat moe
ten we nou. Piet had de kaarten dus
die wachtte op Dirk met zijn passagiers
en de rest dan maar naar binnen. Die
waren net gezeten dat het stuk begon,
maar nog steeds geen Dirk met gevolg.
Die hadden zin in een wandeling. Ze
hadden de auto ergens neergezet, dan
waren ze er zo, nu dat zijn ze aan de
weet gekomen. Dieuw al onrustig in de
schouwburg, waar blijft Piet nou toch,
maar ja hoor ten langen leste kwam
het stel binnen en konden we genieten
29
