vanging van m lkbussen door melktanks
bij het ophaler van melk. In het begin
was de overgang van bus op tank vrijwil
lig, maar er kwam een moment dat lie
vrijwilligheid ophield. De tanks werden
verplicht, een maatregel die wel verzacht
werd door het financieel aantrekkelijk te
maken. Wim Schermerhorn vermeldt ook
de rol van wat toen nog de Boerenleen
bank heette. Een sturende rol, idealis
tisch in die zin dat het idealisme van
schaalvergroting e.d. uitgedragen werd.
maar ook bepaald door het feit dat er
geld te verdienen viel. Het was rationeel.
Zijn er verschillen tussen de boeren in de
droogmakerij en in het oude land
Of je nou klein of groot boert, de al eer
der genoemde karaktertrek van boeren
van 'weerbaarheid' geldt algemeen. Ver
schil in sociaal opzicht, in 'aanzien'? De
omstandigheden zorgden voor verschil
len. De boeren in de Schermer verrichten
hun werk op een andere manier dan, wat
je zou kunnen noemen, de 'ploeteraars'
in de omringende veenpolders. De boer
uit de Schermer voelde zich daar wel
enigszins boven verheven. Verschil was
er ook in de verhouding boer/knecht. Ook
weer bepaald door de omstandigheden.
Zoals Wim Schermerhorn het uitdrukt:
bij een veehouder en bij een tuinder had
een knecht het beter dan bij een akker
bouwer. Natuurlijk deed een knecht bij
een veehouder ook het vuile werk, maar
men had elkaar nodig. Bij een akkerbou
wer at de knecht niet mee aan tafel. Op
merkelijk is het grote verschil in erkenning.
In een groot deel van de organisaties,
zoals de zuivelfabriek, de fokvereniging
e.d. Lange tijd zat er niemand van de
veenboeren in het bestuur van die orga
nisaties. Verschil in geloof? In het oude
land waren lange tijd meer katholieken,
al was dat heel verschillend per dorp.
Hoe zie je toekomst van de droogmakerij?
De landbouw heeft het landschap be
paald. Volgens Wim Schermerhorn is er
geen noodzaak om de bescherming van
het landschap op alle mogelijke manie
ren nog eens planologisch vast te leggen.
Een extra laag is in feite niet nodig. De
huidige landbouwstructuur biedt vol
doende waarborg om mee te kunnen blij
ven doen. Onze kostprijs is weliswaar
hoog, maar ons kennisniveau en daar
mee samenhangend onze geleverde kwa
liteit ook!!
Interview afgenomen op 20 juni 2008
door Dick Mantel
DE LAATSTE TWEE DIJKGRAVEN VAN WATERSCHAP DE SCHERMER:
JACOB POSCH EN ARIE BARENDREGT
Het gouden boek en de hensbeker
Maerten Stuyling werd, zoals vermeld,
in 1633 de eerste dijkgraaf van De
Schermer. Tot het begin van de twintig
ste eeuw kende de Schermer, Stuyling
meegerekend, vijftien dijkgraven, waar
onder Dr. Petrus de Sonnaville (1823) en
Jhr. Daniël Carel de Dieu Fontein Ver
schuur van Heiloo (1837). In 1900 werd
Simon de Jongh dijkgraaf, in 1902 Jan
Kos, in 1903 Jan Blom. in 1907 Pieter
Couwenhoven, in 1930 Cornelis Kramer
Glijnis. In 1946 volgde Jacob Posch zijn
schoonvader Kramer Glijnis op.
160
