Bedankbrief Watersnoodramp
In vervolg op het verhaal in de Klin 2017 van mijn moeder, Tiny Kooijman-Verduin,
over haar twee weken in Zeeland na de watersnoodramp van 1953 stuur ik je hierbij
een scan van het origineel en de uitgewerkte versie van een brief van meneer Esdra
(opa) Slis.
Deze brief van meneer Slis, ten tijde van de ramp 70 jaar oud en net 3 jaar weduw
naar, heeft mijn moeder ook altijd bewaard. Hij is van mei 1954, ruim een jaar later,
en ooit was het idee dat mijn moeder nog een keer naar hem toe zou gaan. Dat is er
nooit van gekomen, tenslotte was het reizen in die tijd niet zo makkelijk als nu. Maar
de herinneringen aan zijn dankbaarheid voor het voorzichtig wassen van het valletje
van zijn bedstee, waar hij en zijn vrouw altijd in hadden gelegen, maken mijn moeder
altijd nog emotioneel.
De heer Slis is in 1960 overleden, zo heb ik intussen kunnen achterhalen. Ook heb ik
onlangs via Facebook en vervolgens mail contact gekregen met familie van meneer
Slis, die het lezen van deze brief en het dagboek van mijn moeder ontzettend
waarderen. Incl. de foto's.
Ook hebben we vernomen dat het in het dagboek genoemde jongetje Daantje
inmiddels overleden zou zijn; zijn zus leeft nog maar heeft nog niet verder gereageerd.
Zo zie je dat via de hedendaagse digitale snelweg veel mensen blij zijn met deze
herinneringen.
Tineke Kooijman.
Herkingen, 28 Mei 1954
19
