In januari 1995 gingen we met 3 bemanningsleden via Moskou en Inchon naar de
'Edisongracht' in Pusan om daar de kapitein, 3e stuurman en 3e machinist af te
lossen. In Pusan aangekomen, hoorde ik van m'n collega dat hun vlucht terug naar
Nederland door omstandigheden (die ik me niet meer kan herinneren) met 5 dagen
vertraagd was! Ze besloten, in overleg met kantoor, om met ons mee te varen
naar Kobe in Japan. Dat is via de Japanse binnenzee een dag varen vanaf Pusan.
We kwamen daar 's morgens vroeg de 17e januari om plus minus 01.30 uur aan en
gingen op de rede voor anker om om 06.30 uur de loods aan boord te nemen. Om
even voor zessen dezelfde morgen, werd ik wakker door een trilling door het schip.
In gebieden met seismische activiteit van langzaam bewegende aardschollen komt dit
met regelmaat voor, maar deze trilling duurde liefst 22 seconden! Ik ging om half 8
naar beneden voor het ontbijt en de hoofdwerktuigkundige die ook van de trilling
wakker was geworden en op de brug was geweest, wist al te vertellen dat er zoals ze
het konden bekijken, wel wat schade aan de wal was te zien. Toen ik om 08.00 uur
boven kwam stond de stuurman met m'n collega beiden de wal af te speuren naar
onregelmatigheden. Een containerkraan die scheef stond, walkranen die omgevallen
waren. Het was op de afstand die we van de wal lagen niet allemaal goed te zien,
doordat het heiig was door de stof die de beving had veroorzaakt. In de loop van de
ochtend werd ik gebeld vanuit Tokio door lading belanghebbende. Deze konden ook
geen contact krijgen met Kobe, en vroegen mij wat er aan de hand was in Kobe?
Ik kon ze niet veel meer vertellen dan wat wij konden waarnemen vanaf onze positie
op de ankerplaats. Later op de dag werd het al duidelijker. Via het nieuws wat we
binnenkregen, dat er een zware aardbeving had plaatsgevonden waarvan het aantal
slachtoffers in de loop van de dagen/weken op zou lopen tot 6459. Op zaterdag
morgen, 4 dagen later, waren wij het eerste schip dat in Kobe afmeerde om vanuit
barges een lading staal voor West Australië te laden.
De oorspronkelijk voor ons bestemde lading, die op de wal of in loodsen stond, was
niet bereikbaar, daar de kades ingestort waren, loodsen ingezakt en wegen niet
meer te berijden, door verzakkingen. Diezelfde dag zijn we met een minimale lading
naar Port Hedland en Dampier vertrokken. Die periode zijn we nog 4 maal in Kobe
geweest en konden we zien welk een ravage de aardbeving had veroorzaakt. Op
Rokko island (een kunstmatig eiland) was de fundatie van een flat voor 1.5 meter te
zien. De omliggende grond was daar 1.5 meter door de trillingen ingezakt. Toen ik er
vier jaar later weer kwam, stonden er nog steeds prefab huizen voor de bewoners
wiens huis tijdens de aardbeving onbewoonbaar was geworden en die daar 'tijdelijk'
waren ondergebracht.
149
