en stromend water vanuit het meer. Kees en Jan zijn begonnen in Sengarema met
de kozijnen te maken, samen tien Afrikaanse spaanders (schavers). Tien dagen later
is Gerard ook naar Sengarema verhuisd en met het metselwerk begonnen.
We waren dus op twee projecten gelijktijdig bezig en hadden samen ca, 20 jongens
tussen de 17 en 25 jaar aangenomen, om hen al doende het vak van metselaar en
timmerman te leren. Mijn taak was om toezicht op de werkzaamheden te houden,
zodat alles in orde kwam. Betaling van het personeel werd aan de broeder over
gelaten. Hij hield ook de uren van de jongens bij. O ja, er was altijd iets waar de
broeder het niet mee eens was, zoals de werktijden die we hadden ingevoerd. Dat
waren Europese tijden zonder een siësta. De meeste jongens kwamen van Kikoma
en waren actiever dan de Sukuma's uit Noord Tanganyika. In december kwam de
loskoppeling van het
Britse Koninkrijk. Het
was een week feest
onder de medewerkers
en wij kregen even tijd
om op adem te komen.
Twee operatiegebouwen
met eik twee operatie
kamers, een behandel
kamer en uitslaapkamer.
Allemaal voorzien van
elektra en stromend
water.
In Bukumbi kwam een
verpleegstersopleiding
met permanente bewoning. Er kwamen wat stakingen op gang en de druk om
meer geldelijke vergoeding stond bovenaan het lijstje. Na overleg werd er èèn lijn
getrokken. Alle salarissen van de fundi's en half fundi's gingen met honderd procent
omhoog. Daarna hebben we geen last meer gehad van stakers en acties, maar we
konden toen niet alles meer maken waar we voor gekomen waren. Het geld was
dermate belangrijk dat alle kleine beetjes hielpen. Zo werd ik ook gevraagd om een
schooltje in Sumve te bouwen. De hoofdzuster zou voor cement en zand zorgen
en ik nam mijn stenenploeg mee om in een enkele week 3500 briks te maken.
Daarna een timmerman uit Sengarema getransporteerd en twee metselaars er bij
en de nicht van mijn moeder kon een week later de school in gebruik nemen.
De ambulance werd overal voor gebruikt.
109
