Na een jaartje gespeeld te hebben, troffen ze tijdens een sessie in het Jeugdhuis,
Theo Dronkert, en die werd meteen gecontracteerd tot zanger van de band.
Een zeer goede aanvulling, want de jongens zaten te springen om een goede
zanger. Er werd veel opgetreden in het dorp, maar ook in de regio. Veel kroegjes
in Alkmaar hadden regelmatig livemuziek en ook talentenjachten werden niet
ontweken.
Optredens waren altijd een heel gedoe. We waren langer bezig met opbouwen en
afbreken, dan met spelen en vaak pas om drie of vier uur 's morgens thuis. En
dat voor een drol en drie knikkers, maar jongens, "wat hadden we er een lol in".
Aanhang mee, ergens een patatje happen, dan soundchecken... In het Jeugdhuis
hadden we onze eigen fanclub, bestaande uit o.a. Peter Hink en John Vermeer. Die
gingen altijd compleet uit hun dak op onze muziek, want werd altijd wel gedanst/
gehost en mee geblèrd. Hoogtepunt uit de Flat Iron carrière was toch wel het
wereldberoemde Pancpop, waar veel Pancrasser bands aan meewerkten.
Leo, Richard en Gudron zijn heel veel jaren de kern geweest van de band, die door
de jaren heen verschillende namen heeft gehad. Beginnend dus bij Flat Iron, toen
Challenger, daarna Random en tenslotte Daisy Belle. Naast de drie genoemde
leden, waren er nog genoeg andere wisselingen. Hoogtepunt van Challenger was
het winnen van een talentenjacht, waarvan de prijs het opnemen van twee eigen
nummers in een studio was. Deze kwamen op de lp "Cheese Life" en is inmiddels
een collectors item.
Gudron Beun
Flat Iron op Pancpop
